شیدای گراشی: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌شده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Adelhastam (بحث | مشارکت‌ها)
جز اضافه کردن نام شهر
برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
خنثی‌سازی ویرایش 33221251 از Adelhastam (بحث)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۱:
{{مقاله خوب}}
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده|نام=شیدای گراشی|محل زندگی=[[گراش]]|مذهب=شیعه|اندازه تصویر=200px|فرزندان=محمدعلی، نزهت، انیس|تخلص=شیدا|کتاب‌ها=''دیوان شیدای گراشی''|لقب=مقتدرالممالک|مدفن=پشت [[حرم امام حسین]]، [[کربلا]]، [[عراق]]|محل مرگ=[[بخش صحرای باغ|صحرای باغ]]، [[لارستان]] [[ایران]]|تصویر=Sheyda_Gerashi.jpeg|تاریخ مرگ=۱۴ رجب ۱۳۳۸ ه‍.ق ({{سن|۱۲۹۶|۱۲|۱۸|۱۳۳۸|۷|۱۴|از تاریخ=قمری}})|محل تولد=[[گراش]]، [[ایران]]|تاریخ تولد=۱۸ ذیحجهٔ ۱۲۹۶ ه‍.ق|ملیت=[[اقوام ایرانی‌تبار|ایرانی]]|پیشه=[[شاعر]] و [[مداحی|مداح]]|نام اصلی=محمدجعفر خان گراشی|توضیح تصویر=شیدای گراشی در سال ۱۳۳۴ ه‍.ق|تأثیرپذیرفته از=حافظ و سعدی}}'''محمدجعفر خان گراشی''' (۱۸ ذیحجهٔ ۱۲۹۶ ه‍.ق – ۱۴ رجب ۱۳۳۸ ه‍.ق) ملقب به '''مقتدرالممالک''' و متخلص به '''شیدا'''، [[شاعر]] فارسی‌زبانِ ایرانی بود. او در [[گراش]] به دنیا آمد و همانند پدر، پدربزرگ و عموهایش به حکومت لارستان و بنادر خلیج فارس رسید. محمدجعفر خان مدتی را در [[شیراز]] به صورت تبعیدی زندگی می‌کرد. او در نهایت در یک جنگ محلی که در [[بخش صحرای باغ|بلوک صحرای باغ]] به وقوع پیوست، کشته شد. جسد او ابتدا به گراش و پس از حدود چهار دهه به [[کربلا]] منتقل شده و دفن شد.
 
او غالباً از تخلص «شیدا» و در مواردی از تخلص «جعفر» در اشعارش بهره برده و در اکثر قالب‌های کلاسیک شعر فارسی، شعر سروده‌است. او پیرو [[سبک عراقی]] بوده و بیشترین تأثیر را از اشعار [[حافظ]] و [[سعدی]] گرفته‌است. با این حال، از سبک ادبی شاعران معاصرش همچون [[وصال شیرازی]] و [[محمدباقر صحبت لاری|صحبت لاری]] نیز متأثر است. قصیده‌هایی که او در وصف [[محمد|پیامبر اسلام]] و [[دوازده امام|امامان شیعه]] سروده‌است، از آثار موفق آیینی در سدهٔ اخیر به‌شمار می‌رود. اشعار شیدای گراشی تا مدت‌ها پس از او مفقود بود تا این که در [[لار]] بازشناخته شد و توسط نوه‌اش، [[احمد اقتداری]]، تصحیح شده و به چاپ رسید. کتاب ''دیوان شیدای گراشی'' شامل مقدمه‌ای به قلم اقتداری و منتخبی از اشعار رستم خان، پدر شیدا، تحت عنوان ''باغستان'' است. نوحه‌های شیدای گراشی برای برخی از مردمان [[آذربایجان]] نیز آشناست و در عزاداری‌های محرم آن را می‌خوانند.