لنگرود: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۴:
|footnotes =}}
'''لنگرود''' یکی از شهرهای [[استان گیلان]] و مرکز [[شهرستان لنگرود]] است. لنگرود از غرب با [[لاهیجان]] و از شرق با [[رودسر]] هم‌جوار است. این شهر یکی از شهرهای [[گیلک|گیلک]] نشین است و در تاریخ به جهت نزدیکی به [[دریای خزر]] همواره اهمیت استراتژیک زیادی داشته و اکنون نیز این شهر به شهر [[برنج]] و [[ابریشم]] معروف است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=تعویض تابلوی ورودی شهر لنگرود در کوتاهترین زمان|نشانی=https://baamardom.ir/162201/تعویض-تابلوی-ورودی-شهر-لنگرود-در-کوتاه/|وبگاه=بامردم {{!}} اخبار استان گیلان {{!}} رسانه با مردم گیلان|تاریخ=2019-10-24|بازبینی=2021-07-31|کد زبان=fa-IR}}</ref> همچنین به دلیل عبور رودخانه‌ای بزرگ از مرکز این شهر و وجود پل‌های چندصدساله بر آن، سفرنامه‌نویسان اروپایی نظیر چارلز فرانسیس مکنزی، لنگرود را به شهر [[ونیز]] در [[ایتالیا]] تشبیه کرده‌اند.<ref name=":1">{{یادکرد وب|عنوان=بازدید از ونیز ایران؛ قدم زدن در سواحل چاف و چمخاله لنگرود|نشانی=http://langarnews.ir/104085/%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B2-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%9B-%D9%82%D8%AF%D9%85-%D8%B2%D8%AF%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D9%88%D8%A7%D8%AD%D9%84-%DA%86/|بازبینی=2021-10-18|کد زبان=fa-IR}}</ref>
==وجه تسمیه==
خط ۱۱۰:
== مردم‌شناسی ==
[[پرونده:Map of Gilak-inhabited provinces of Iran, according to a poll in 2011.png|بندانگشتی|
=== زبان ===
▲[[پرونده:Map of Gilak-inhabited provinces of Iran, according to a poll in 2011.png|بندانگشتی|309x309پیکسل|پراکندگی مردم [[گیلک]] در استان‌های ایران]]
مردم لنگرود از قوم [[گیلک]] هستند و به زبان [[گیلکی]] با [[گیلکی بیه‌پیش|گویش بیه‌پیش]] و لهجه لنگرودی سخن می‌گویند.<ref>گویش گیلکی لاهیجان. واژه‌نامه و پاره‌ای ویژگی‌های آوایی و ساخت‌واژه‌ای. جلد اول. دکتر نادر جهانگیری. چاپ دانشگاه مطالعات خارجی توکیو.</ref><ref name="ethnologue.com">https://www.ethnologue.com/language/glk</ref>
خط ۱۶۶:
=== [[پل خشتی لنگرود|پل خشتی]] ===
[[پرونده:Pol kheshti.jpg|بندانگشتی|300x300px|پل خشتی لنگرود]]مهمترین بنای تاریخی به جا مانده در شهر لنگرود، پل خشتی این شهر است. عبور رودخانه لنگرود و شعبات آن از چندین محله شهر جذابیت ویژه ای به لنگرود داده است به گونه‌ای که سفرنامه نویسان اروپایی (کتاب سفرنامه شمال مکنزی) زیبایی لنگرود را ستوده و آن را همسان شهر [[ونیز]] در ایتالیا توصیف کرده‌اند.<ref name=":1" />
این بنا مربوط به دوره [[ایلخانیان]] است و راه پشته و انزلی محله را به مرکز شهر متصل می‌کند. پل خشتی لنگرود، نماد این شهر است به نحوی که نشان شهرداری این شهر و سربرگنامه‌ها با تصویر این پل مزین شده و برای مردم اهمیت زیادی دارد. این پل در ۱۳ خرداد سال ۱۳۵۱ در فهرست بناهای میراثی کشور به ثبت رسید. آن گونه که تصاویر قدیمی از این پل نشان می‌دهد، به جز حمل بار به وسیله قایق‌های محلی، سالانه مسابقه «نو دنبال رانی» از زیر پل تا مرداب لنگرود انجام شده است. همچنین در یک طرف این پل سردیس‌های مشاهیر لنگرود و المان لنگر، که یکی از نمادهای لنگرود است واقع هستند. قرارگیری این پل در بافت مرکزی شهر از یک سو و نزدیکی به بازار اصلی لنگرود و بقعه میراثی آقا سید حسین از سوی دیگر و نزدیکی به باغ ملی و [[خانه منجم‌باشی|عمارت منجم باشی]] و حمام میراثی فشکالی محله، یک مجموعه تاریخی بهم پیوسته را ایجاد کرده است.
دو شعبه اصلی رودخانه لنگرود در محدوده پل خشتی بهم می‌پیوندد و رودخانه در امتداد مسیر خود از محله «سالی پاکه» به سمت ساحل زیبای چمخاله می‌رسد. در گذشته، حمل کالا و بار از طریق رودخانه صورت می‌گرفت. ملاط این پل از [[آهک]] و [[ساروج]] بوده و دهانه‌های فراخ پل امکان تردد کشتی‌ها را در قدیم فراهم کرده بود. دو طرف پل به جاده دو طرفه که موازی جریان آب است، ختم می‌شود. برای اینکه انتهای دو شیب پل بر جاده اصلی سوار شود، این جاده دو طرفه را از طرفین سربالا ساخته‌اند. چنین طرحی در هیچ یک از پل‌های گیلان دیده نمی‌شود.<ref name=":1" />
=== بام لنگرود ===
منطقه [[آبچالگی|آبچالکی]] در ارتفاعات لیلاکوه که به بام لنگرود شهرت دارد و به جلگه لنگرود، دریای خزر و بخشهایی از شهر رودسر و لاهیجان مشرف است. بازار محلی و صنایع دستی در آبچالکی نیز از جاذبه‌های گردشگری این منطقه است.
=== [[خانه منجم‌باشی|
[[پرونده:خانه منجم باشی.jpg|بندانگشتی|300x300px|نمای داخلی خانه منجم‌باشی]]
خانه منجم باشی مربوط به [[دوره قاجار]] است و در [[لنگرود]]، روبروی اداره برق و سبزه میدان واقع شده‌است. این خانه از آثار قدیمی و تاریخی لنگرود و نماد این شهر است و متعلق به خاندان منجم باشی است که با روی کار آمدن [[آغامحمدخان قاجار]] در گیلان صاحب نام و عنوان شدند و همچنین سالن و تزئینات این خانه نمونه‌ای از هنر معماری گیلان در دوره قاجار است.
| |||