کلود کائون: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ویکی‌سازی
ابرابزار
خط ۴۴:
|امضا=
}}
'''کلود کائون''' {{به فرانسوی|Claude Cahun}}(تلفظ فرانسوی: [klod ka.œ̃]؛ ۲۵ اکتبر ۱۸۹۴–۸ دسامبر ۱۹۵۴) با نام اصلی لوسی رنی ماتیلد شواب {{به فرانسوی|Lucy Renee Mathilde Schwob}}،<ref>{{Cite web|url=https://www.moma.org/learn/moma_learning/claude-cahun-untitled-c-1921|title=MoMA {{!}} Claude Cahun. Untitled c. 1921|website=www.moma.org|access-date=2018-01-08}}</ref>، عکاس، مجسمه‌ساز و [[نویسنده]] سوررئالیست قرن نوزدهم میلادی اهل [[فرانسه]] بود.
 
کائون بیشتر به خاطر عکاسی‌هایش از پرتره خود با هدف مغشوش کردن و در عین حال بازیگوشی در به چالش کشیدن هنجارهای جنسیتی و جنسی در اوایل قرن بیستم، شهرت دارد.
خط ۵۰:
شواب در سال ۱۹۱۴ نام مستعار «کلود کائون» را برگزید.<ref>Sarah Howgate, Dawn Ades, National Portrait Gallery (Great Britain), Gillian Wearing and Claude Cahun Behind the Mask, Another Mask (Princeton University Press, 2017), p. 189.</ref> او بیشتر به‌عنوان یک نویسنده و خودنگارگر شناخته می‌شود که طیفی از شخصیت‌های اجرایی را به خود اختصاص داده‌است.
 
کار کائون هم سیاسی و هم شخصی است. او در کتاب انکارها (Disavowals) می‌نویسد: «مردانه؟ زنانه؟ بستگی به موقعیت دارد. خنثی تنها جنسیتی است که همیشه برای من مناسب است.»<ref>{{Cite book|title=Disavowals : or cancelled confessions|first=Claude|last=Cahun|date=2008|publisher=The MIT Press|isbn=9780262533034978-0-262-53303-4|oclc=922878515}}</ref>
 
در طول جنگ جهانی دوم، کائون همچنین به عنوان یک کنشگر و مبلغ جنبش مقاومت فعال بود.
 
== زندگی ==
کلود کائون در ۲۵ اکتبر ۱۸۹۴ در [[نانت]] [[فرانسه]] در خانواده ای یهودی به دنیا آمد. کاهون به عنوان نوه هنرمند بانفوذ فرانسوی دیوید لئون کائون و فرزند صاحب روزنامه، در فشایی سرشار از خلاقیت به بلوغ رسید. در ۱۴ سالگی با [[مارسل مور]]، شریک زندگی و همکار هنری خود آشنا شد.
 
پس از نقل مکان به [[پاریس]] برای تحصیل ادبیات در سال 1919،۱۹۱۹، کائون سر خود و شریک زندگی‌اش را تراشید و نام مشهور خود را که از نظر جنسیت خنثی بود در شورش علیه قراردادهای اجتماعی انتخاب کرد.
 
علیرغم اینکه در پاریس دهه 1920۱۹۲۰ عدم انطباق جنسیتی به طوربه‌طور گسترده تابو تلقی می‌شد، تصمیم کائون برای شناسایی جامعه به عنوان غیر باینری با بحث و جدل مواجه شد، اما این دو به صراحت علیه هیاهوی عمومی ایستادند.
 
کائون سیالیت جنسیتی را از طریق ادبیات و خودنگاره‌های مالیخولیایی مانند مجموعه 1927 "من در حال تمرین هستم، مرا نبوس" مورد توجه قرار داد. این اثر هنرمندی را با لباس وزنه‌برداری زنانه به تصویر می‌کشد که مرز بین کلیشه‌های مردانه و زنانه را محو می‌کند.
 
کائون علاوه بر کارهای هنری خود در طول زندگی، با جمعی دیگر برای مقاومت در برابر اشغال فاشیست‌ها همکاری کرد. دولت فرانسه در سال 1951 مدال قدردانی فرانسوی را به تلاش‌های آنها اهدا کرد.
 
در سال 2018، شورای شهر پاریس خیابانی را به افتخار کائون و مور در منطقه ششم پایتخت فرانسه، جایی که زمانی این دو نفر در آن زندگی می کردند، نامگذاری کرد.
 
آثار کائون علاوه بر افزایش تمرکز بر روی کار پیشگام خود در جنبش سوررئالیستی و شکستن موانع جنسیتی در هنرهای عکاسی، بر سلبریتی‌های متمایل به جنسیت، جامعه مدرن ''[[ال‌جی‌بی‌تی|ال‌جی‌بی‌تی+]]'' (+LGBTQ) و گفتگوها در مورد هویت و بیان تا به امروز تأثیر گذاشته است.
 
کائون سیالیت جنسیتی را از طریق ادبیات و خودنگاره‌های مالیخولیایی مانند مجموعه 1927۱۹۲۷ "«من در حال تمرین هستم، مرا نبوس"» مورد توجه قرار داد. این اثر هنرمندی را با لباس وزنه‌برداری زنانه به تصویر می‌کشد که مرز بین کلیشه‌های مردانه و زنانه را محو می‌کند.
 
کائون علاوه بر کارهای هنری خود در طول زندگی، با جمعی دیگر برای مقاومت در برابر اشغال فاشیست‌ها همکاری کرد. دولت فرانسه در سال 1951۱۹۵۱ مدال قدردانی فرانسوی را به تلاش‌های آنها اهدا کرد.
 
در سال 2018،۲۰۱۸، شورای شهر پاریس خیابانی را به افتخار کائون و مور در منطقه ششم پایتخت فرانسه، جایی که زمانی این دو نفر در آن زندگی می کردند،می‌کردند، نامگذاری کرد.
 
آثار کائون علاوه بر افزایش تمرکز بر روی کار پیشگام خود در جنبش سوررئالیستی و شکستن موانع جنسیتی در هنرهای عکاسی، بر سلبریتی‌های متمایل به جنسیت، جامعه مدرن ''[[ال‌جی‌بی‌تی|ال‌جی‌بی‌تی+]]'' (+LGBTQ) و گفتگوها در مورد هویت و بیان تا به امروز تأثیر گذاشته استگذاشته‌است.
 
== جستارهای وابسته ==