دائوا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دائوا''' یا '''دئوا''' ([[اوستایی]]: 𐬛𐬀𐬉𐬎𐬎𐬀 ''daēuua'', دوا [[سانسکریت]]: देव ''deva'') یکی از واژه‌های کهن و قدمت آن به دوران [[آریاییان]] می‌رسد. دیوان گروهی از پروردگاران آریائی بوده‌اند. پس از جدائی ایرانیان از هندوان و ظهور [[زرتشت]] پروردگاران مشترک قدیم یعنی دائوا که مورد پرستش هندوان بودند، نزد ایرانیان گمراه‌کنندگان و شیاطین خوانده شدند. چنان‌که در آئین [[مزدیسنا]] کلاً به مردم بدمنش هم اطلاق می‌شود.<ref>دانشنامهٔ مزدیسنا، ص ۲۷۴</ref> به این خاطر واژه [[دیو]] که ریشه در واژه دائوا دارد در فارسی امروز به معنی موجودی پلید و منفی دانسته می‌شود.