متمم پانزدهم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Freshman404 (بحث | مشارکتها) ←متن متمم: ابرابزار |
Freshman404 (بحث | مشارکتها) ←پیش زمینه: ابرابزار |
||
خط ۲۳:
بخش ۲ از متمم چهاردهم، هر دولتی را که شهروندان مرد بالای ۲۱ سال را از حق رای محروم کند، با کاهش نمایندگی در مجلس نمایندگان مجازات می‌کند. با ناکامی در اتخاذ مجازات شدیدتر، این امر به ایالت‌ها نشان داد که آنها همچنان از حق محروم کردن از دسترسی به رأی بر اساس نژاد برخوردار هستند. ایالت‌های شمالی معمولاً به اندازه ایالت‌های جنوبی از اعطای حق رأی به سیاه پوستان مخالف بودند. در سال تصویب آن، تنها هشت ایالت شمالی به سیاهان اجازه رای دادن دادند. در جنوب، سیاه پوستان توانستند در بسیاری از مناطق رای دهند، اما تنها از طریق مداخله ارتش اتحادیه اشغالگر. قبل از اینکه کنگره با تصویب قانون حق رای سرزمینی در ۱۰ ژانویه ۱۸۶۷ (منبع: کنگره گلوب، کنگره ۳۹، جلسه دوم، صفحات ۳۸۱–۸۲)، به سیاه‌پوستان در سرزمین‌ها حق رأی اعطا کند. حق رای در ناحیه کلمبیا در ۸ ژانویه ۱۸۶۷.
== پیشنهاد و تصویب ==
جمهوری‌خواهان با پیش‌بینی افزایش اعضای دموکرات‌ها در کنگره بعدی، از جلسه بی‌تفاوت چهلمین کنگره ایالات متحده برای تصویب اصلاحیه‌ای برای حمایت از حق رأی سیاه‌پوستان استفاده کردند. نماینده جان بینگهام، نویسنده اصلی اصلاحیه چهاردهم، بر ممنوعیت گسترده محدودیت‌های حق رأی تأکید کرد، اما پیشنهاد گسترده‌تری مبنی بر ممنوعیت محدودیت رأی دهندگان بر اساس «نژاد، رنگ، زادگاه، دارایی، تحصیلات، یا اعتقادات مذهبی» بود. رد شد. پیشنهادی برای ممنوعیت ویژه آزمون‌های سوادآموزی نیز رد شد. برخی از نمایندگان شمال، جایی که بومی‌گرایی نیروی اصلی بود، مایل بودند محدودیت‌هایی را حفظ کنند که حق رای را برای شهروندان خارجی‌تولد رد می‌کرد، مانند نمایندگان غرب، جایی که چینی‌های قومی از رای دادن منع شدند. جمهوری خواهان جنوبی و شمالی همچنین می‌خواستند به انکار موقت رای به جنوبی‌هایی که برای حمایت از کنفدراسیون محروم شده بودند ادامه دهند، و آنها نگران بودند که تأیید گسترده حق رای این گروه را از حق رای برخوردار کند.
کمیته کنفرانس مجلس نمایندگان و سنا متن نهایی اصلاحیه را پیشنهاد کردند که محدودیت رای‌دهندگان را فقط بر اساس «نژاد، رنگ، یا شرایط قبلی بندگی» ممنوع می‌کرد. مالیات‌های رأی‌گیری یا سایر اقدامات برای جلوگیری از رأی‌گیری، و حق سیاه پوستان را برای تصدی پست تضمین نمی‌کند. این پیشنهاد مصالحه توسط مجلس در ۲۵ فوریه ۱۸۶۹ و سنا روز بعد تصویب شد.
رای مجلس ۱۴۴ در مقابل ۴۴ رای بود و ۳۵ رای رای ندادند. رای مجلس تقریباً به‌طور کامل در امتداد خطوط حزبی بود و هیچ دموکراتی از این لایحه حمایت نکرد و تنها ۳ جمهوری‌خواه علیه آن رای دادند، برخی به این دلیل که فکر می‌کردند این اصلاحیه به اندازه کافی در حمایت از آن پیش نمی‌رود. مجلس نمایندگان این اصلاحیه را تصویب کرد که ۱۴۳ جمهوری‌خواه و یک جمهوری‌خواه محافظه‌کار رای «آری» دادند و ۳۹ دموکرات، سه جمهوری‌خواه، یک جمهوری‌خواه مستقل و یک محافظه‌کار به «نه» رأی دادند. ۲۶ جمهوری‌خواه، هشت دموکرات، و یک جمهوری‌خواه مستقل رای ندادند. رای نهایی در سنا ۳۹ به ۱۳ بود و ۱۴ رای رای ندادند. مجلس سنا این اصلاحیه را تصویب کرد و ۳۹ جمهوری‌خواه به «آری» و هشت دموکرات و پنج جمهوری‌خواه به «نه» رأی دادند. ۱۳ جمهوری‌خواه و یک دموکرات رای ندادند. برخی از جمهوری خواهان رادیکال، مانند سناتور ماساچوست، چارلز سامنر، از رای دادن خودداری کردند زیرا این اصلاحیه آزمون‌های سوادآموزی و مالیات‌های نظرسنجی را ممنوع نمی‌کرد. پس از تصویب کنگره، اصلاحیه پیشنهادی سپس توسط وزیر امور خارجه ویلیام هنری سوارد برای تصویب یا رد به ایالت‌ها ارسال شد.
== منابع ==
| |||