ادوارد چهارم: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از کشته شدن ریچارد در [[نبرد ویکفیلد]] در [[۱۴۶۰ (میلادی)|۱۴۶۰]]، ادوارد مدعی تاج و تخت انگلستان شد. او در [[۱۴۶۱ (میلادی)|۱۴۶۱]] وارد [[لندن]] گردید و پس از فتح پایتخت با کمک پسردائی خود ریچارد نویل، ارل وارویک و معرفیش به عنوان ادوارد چهارم، پادشاه جدید انگلستان از سوی او، موفق به شکست کامل لنکسترها در [[نبرد تاوتون]] و تثبیت موقعیت خود به عنوان پادشاه جدید گردید.

پس از مدتی ادوارد چهارم خود را از ریچارد نویل مستقل نمود و پنهانی در [[۱۴۶۴ (میلادی)|۱۴۶۴با]] [[الیزابت وودویل]] ازدواج نمود. این رفتار ادوارد سبب خشم ارل وارویک گردید و او در [[اکتبر]] [[۱۴۷۰ (میلادی)|۱۴۷۰]] با همراهی [[جورج پلانتاژنه، نخستین دوک کلارنس|جورج، دوک کلارنس]] و برادر ادوارد، هنری ششم را از زندان آزاد و او را بار دیگر به مسند قدرت بازگرداند و ادوارد چهارم را به [[هلند]] تبعید نمود.

با تبعید ادوارد بار دیگر جنگ‌های گل‌های سرخ بین دو خاندان یورک و لانکاستر آغاز شد. الیزابت وودویل، برای درامان ماندن از لانکاسترها در [[کلیسای وست‌مینستر]] پناه جست و [[ادوارد پنجم انگلستان|ادوارد پنجم]]، نخستین پسر و وارث ادوارد چهارم در این کلیسا زاده شد. اما ادوارد در مارس [[۱۴۷۱ (میلادی)|۱۴۷۱]] به انگلستان بازگشت و در [[۱۱ آوریل]] همان سال موفق به بازپسگیری قدرت از هنری ششم شد. او ارل وارویک را در [[۱۴ آوریل]] [[۱۴۷۱ (میلادی)|۱۴۷۱]] در [[نبرد بارنت]] شکست داد و کشت و سپس باقی‌ماندهٔ قوای لانکاسترها را در [[۴ مه|چهارم مه]] همان سال در [[نبرد تویکس‌بری]] نابود کرد. ادوارد، برادرش جورج که پس از بازگشتش به او پیوسته بود را به جرم خیانت در [[برج لندن]] زندانی و سپس اعدام نمود. هنری ششم نیز پس از مدت کوتاهی از زندانی شدنش در برج لندن به قتل رسید.

پس از مرگ ادوارد، سندی توسط راف شای کشیش ارائه شد که ازدواج او با الیزابت وودویل را باطل و فرزندانش را نامشروع اعلام نمود. بدین ترتیب ادوارد پنجم پس از دو ماه از سلطنت خلع و همراه با برادر کوچکترش در برج لندن زندانی گردید و عمویش به جای او با عنوان [[ریچارد سوم (انگلستان)|ریچارد سوم]] بر [[تخت پادشاهی]] انگلستان نشست.