هیئت علمی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
خط ۱:
'''عضو هیئت علمی'''، عنوان کلی برای مدرس [[دانشگاه]] است که به مراتب اصلی زیر تقسیم می‌شود:
* [[مربی (دانشگاه)|مربی آموزشیار و مربی]] (Instructor)
* [[استادیار]] (assistant professor)
خط ۶:
'''مربی'''، از [[مراتب علمی دانشگاهی]] برای اعضای '''هیئت علمی''' دانشگاه‌ها و سایر مراکز علمی و پژوهشی است و از نظر بین‌المللی معادل Instructor است. این عنوان به دارندگان مدارک دانشگاهی پایین‌تر از [[دکتری]] داده می‌شود.
 
'''استادیار'''، از [[مراتب علمی دانشگاهی]] برای اعضای '''هیئت علمی''' و معمولاً معادل Assistant Professor در سیستم آمریکایی-کانادایی است. در ایران این مرتبه بالاتر از مرتبهٔ [[مربی (دانشگاه)|مربی]] و پایین‌تر از مرتبهٔ [[دانشیار|دانشیاری]]ی است.
 
'''دانشیار''' از [[مراتب علمی دانشگاهی]] برای اعضای '''هیئت‌علمی''' و معادل Associate Professor است. این مرتبه بالاتر از مرتبهٔ [[استادیار|استادیاری]]ی و پایین‌تر از [[استاد (دانشگاه)|استادی]] است. برای رسیدن به این مرتبه، هیئت‌علمی باید بر اساس آیین‌نامهٔ ارتقای [[وزارت علوم، تحقیقات و فناوری|وزارت علوم و تحقیقات و فناوری]] یا [[وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی]]، به حداقل امتیاز لازم دست پیدا کند. از فاکتورهای مهم برای رسیدن به مرتبهٔ دانشیاری، امتیاز پژوهشی است که بر اساس تعداد مقاله‌ها، کتاب‌ها و فعالیت‌های تحقیقاتی مشابه ارزیابی می‌شود.
 
'''استاد''' یا '''پروفسور''' (به [[زبان لاتین|لاتین]]: Professor) یکی از درجه‌های علمی برای اعضای '''هیئت علمی''' [[دانشگاه]]‌ها و [[مرکز پژوهشی|مراکز تحقیقاتی]] است که بالاترین درجهٔ علمی در بین [[مدرس دانشگاه|مدرسان دانشگاه]] به‌شمار می‌آید.
 
در ایران مطابق با سیستم آموزشی دانشگاهی یک استاد در یک نظام ارتقای سلسله‌مراتبی، بالاتر از درجات [[مربی (دانشگاه) |آموزشیار]] و [[مربی (دانشگاه)|مربی]] (Instructor)، [[استادیار]] (Assistant Professor) و [[دانشیار]] (Associate Professor) و پایین‌تر از رتبه [[استاد ممتاز]] (Academic tenure) قرار می‌گیرد.
 
در برخی از موارد به کسانی که رتبه استادی را در دانشگاه دارنددارند، استاد تمام (Full Professor) گفته می‌شود.
 
همچنین اداره دانشگاه عموماً به عهده اعضای هیئت علمی همان دانشگاه است. عضو هیئت علمی وقتی استخدام می‌شود و جایگاه استادیاری را دریافت می‌کند، علاوه بر آموزش باید در بخش‌های پژوهش، اجرایی، فرهنگی و تعامل با دانشجو نیز فعال باشد. در ایران عضو هیئت علمی جدید، برای تبدیل وضعیت از پیمانی به رسمی باید ۸۰٪ امتیازات دانشیاری را کسب کند که از طریق راهنمایی دانشجو، ارائهٔ مقالات علمی و پژوهشی و علمی ترویجی، مقالات کنفرانسی، گرنت‌ها، قراردادهای پژوهشی با بیرون از دانشگاه کسب می‌کند.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=هوشنگ طالبی، حسن سبزیان|کد زبان=fa|تاریخ=27 شهریور 1399|وبگاه=دانشگاه اصفهان|نشانی=https://pr.ui.ac.ir/page-news/fa/36/news/30869-G480/tool_news_sample_news_block3477/جلسه-معارفه-و-توجیهی-با-اعضای-هیات-علمی-جدید-دانشگ|عنوان=جلسه معارفه و توجیهی با اعضای هیئت علمی جدید دانشگاه اصفهان}}</ref>
خط ۲۴:
عضو هیئت علمی آموزشی، علاوه بر امور پژوهشی، موظف است ساعاتی در هفته را (بین ۱۰ تا ۱۶ ساعت، بسته به مرتبهٔ علمی و بعضی معیارهای دیگر) به امور آموزشی بپردازد.
 
همچنین در ایران اعضای هیئت علمی جدید در سال اول به جای ۱۰ واحد موظف، ۶ واحد موظف داده می‌شود،می‌شود؛ برای این‌که بتوانند طرح درس تهیه و آماده کنند،کنند؛ ولی در سال دوم ۸ واحد موظف و در سال سوم ۱۰ واحد موظف باید داشته باشند.<ref name=":0"/>
 
== جستارهای وابسته ==