وزارت علوم، تحقیقات و فناوری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۳۰:
پس از تأسیس [[دانشگاه تهران]]، در سال ۱۳۲۶ [[دانشگاه تبریز]] و سپس در سال ۱۳۲۸ [[دانشگاه شیراز]] به وجود آمدند و در سال‌های بعد [[دانشگاه مشهد]] (۱۳۳۵)، [[دانشگاه اصفهان|اصفهان]] (۱۳۳۷)، [[دانشگاه شهید چمران اهواز|اهواز]] (۱۳۳۷)، [[دانشگاه صنعتی امیرکبیر|دانشکده صنعتی پلی‌تکنیک تهران]] (۱۳۳۸)، [[دانشگاه ملی ایران]] (۱۳۳۹) و هنرسرای عالی (۱۳۴۲) به وجود آمد و تعداد مؤسسات آموزش عالی رو به کثرت گذاشت. از سال‌های ۱۳۴۰ به بعد به تدریج شمار بسیاری مؤسسات آموزش عالی به شکل وابسته به مؤسسات دولتی و وزارتخانه‌ها و یا وابسته به بخش خصوصی (البته از طریق افراد ذی‌نفوذ و وابسته به دستگاه حاکم) اغلب تحت عناوینی مانند آموزشگاه عالی، مؤسسه عالی و مدرسه عالی (عنوان دانشکده و دانشگاه کمتر داده می‌شد) در کشور تأسیس شدند.
در سال ۱۳۱۳ به موجب قانون مصوب ۸ خرداد مجلس شورای ملی، در دانشگاه تهران، چهار دوره کارشناسی ارشد پیوسته در رشته های برق، راه و ساختمان، معدن و مکانیک به وجود آمد. در سال ۱۳۴۹ حدود ۳۹ دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران وجود داشت و تا سال ۱۳۵۳، به ۶۷ دوره رسید. نخستین فردی که دوره دکتری را به پایان رساند، مرحوم [[محمد معین|دکتر محمد معین]] بود که در سال ۱۳۲۱ در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. [[محمدابراهیم آیتی|دکتر محمد ابراهیم آیتی]] نیز در سال ۱۳۳۴ موفق به دریافت درجه دکترا شد. تا سال ۱۳۳۴، طول دوره آموزش پزشکی ۴ سال بوده و پس از آن به دوره ۷ ساله تبدیل شد.
== چالش‌ها ==
| |||