باستان‌گرایی در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
تعییرات 85.185.144.189 به نسخهٔ 1085879 Mohsens واگردانده شد. |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''باستان‌گرایی''' یا '''آرکائیسم''' (Archaism) '''در ایران'''، پدیده‌ای است که از اواخر دوران [[قاجار]] در عرصهٔ فرهنگی، اجتماع و سیاست جامعهٔ ایرانی پدیدار گشته است (بیگدلو: ۱۳۸۰، ص ۱). نگرش باستان‌گرایی در پی آن است که فضای مربوط به زمان گذشته را بازآفرینی کند و یک ایدئولوژی جدید بسازد. ([[رضا بیگدلو]]: ۱۳۸۰، ص ۲۰).
برخی باستان‌گرایی را «از مؤلفه‌های جدید برای نوسازی ایران» به حساب می‌آورند که «در پی آن است تا با احیاء و تجدید حیات سنت‌ها و عقاید کهن و باستانی، نظم جدیدی را در تفکر اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بازتولید نماید و زیرساخت‌های فرهنگی و اجتماعی نوین را بر پایهٔ سنت‌های کهن بنا نهد» (اکبری: ۱۳۷۵، ص ۱۸۸ به نقل از [[رضا بیگدلو]]: ۱۳۸۰، ص ۱۹).
به عقیدهٔ بیگدلو، مهم‌ترین اهداف باستان‌گرایی را می‌توان به شرح زیر دانست ([[رضا بیگدلو]]: ۱۳۸۰، ص ۲۰):
* کم‌رنگ کردن و کنار زدن فرهنگ و مذهب کنونی جامعه، به عنوان عامل عقب‌ماندگی آن.
* تفکیک دو دوره از تاریخ ایران که عبارتند از [[تاریخ باستان]] و تاریخ دورهٔ اسلامی
خط ۱۳:
== منابع ==
* [[رضا بیگدلی|بیگدلو، رضا]]: ۱۳۸۰،
* اکبری، محمدعلی: ۱۳۷۵، ''رویکرد غرب‌گرایان به نوسازی ایران (بررسی دیدگاه‌های [[روزنامهٔ کاوه]])''، کتاب سروش، چاپ اول، انتشارات سروش.
| |||