بافت همبند در دستگاه عصبی محیطی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بافت همبند]] که از آن به نام بافت پیوندی هم یاد می شود،در ساختمان [[دستگاه عصبی]] مشارکت می کند.مهمترین وظیفه بافت همبند در [[دستگاه عصبی محیطی]]،محافظت از [[دسته عصبی|دسته ها]] و [[رشته عصبی|رشته های عصبی]] است.هر عصب محیطی از دو نوع بافت تشکیل می گردد که عبارتنداز:

 

 

بافت همبندی در اعصاب محیطی از سه لایه تشکیل می شود که شامل موارد زیر است:

*اپی نوریوم(Epineurium)

*اندونوریوم(Endoneurium)

 

اپی نوریوم بافت همبندی است که [[عصب محیطی]] را احاطه می کند و بیرونی ترین لایه آن محسوب می شود.اپی نوریوم در داخل یک عصب محیطی،فاسیکول ها را از یکدیگر جدا می کند،ولی در خارج از لایه پری نوریوم قرار دارد.وجود این بافت در تنه عصب محیطی باعث می شود که عصب مربوطه از تحرک بیشتری برخودار گردد و از چسبندگی آن به بافت های اطراف جلوگیری می کند.در شرایط بیماری و اختلال اعصاب محیطی،اپی نوریوم ضخیم تر می شود و به صورت واکنشی در مقابل ضایعه و آسیب،شروع به ساختن بافت کلاژن می کند.<ref>عشایری،محمد.ص ۱۲۰</ref>

 

هر [[فاسیکول عصبی|فاسیکول]] توسط پری نوریوم احاطه می گردد که خود شامل گروهی از رشته های عصبی است.پری نوریوم نقش بسیار مهمی در حفاظت و پشتیبانی از رشته های عصبی دارد.پری نوریوم در التهابات موضعی بافتی،سدی حفاظتی را برای اعصاب محیطی به وجود می آورد.<ref>میناگر،علیرضا و وثوق آزاد.ص ۳۹</ref>

 

این بخش از بافت همبند،یک عامل مهم جهت جلوگیری از عبور مولکول های بزرگ از لایه اپی نوریوم به داخل فاسیکول است.زمانی که پری نوریوم دچار ضایعه و شکافی گردد،رشته های عصبی داخل فاسیکول از ناحیه آسیب به بیرون رانده شده و درنتیجه عملکرد آنها دچار اختلال می گردد.

 

هر رشته عصبی توسط لایه ای به نام اندونوریوم احاطه می گردد.این قسمت یک لایه نازکی از بافت همبندی است.تنها رگ هایی را که داخل اندونوریوم می توان یافت،مویرگ ها هستند و در داخل فاسیکول ها از لنف برها اثری دیده نمی شود<ref>عشایری،محمد.ص ۱۲۰</ref>.اندونوریوم،لوله ای است که اجزای یک رشته عصبی مانند آکسون،غلاف میلین و سلول های شوان را در خود جای می دهد و بدین ترتیب،رشته های عصبی داخل یک [[دسته عصبی|فاسیکول]] را از یکدیگر جدا می کند.