ضد کمونیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[ضد کمونیسم]] کمونیسم''' جنبشی است که برای مقابله با [[کمونیسم]] به وجود آمد. اولین بار ضد کمونیسم سازمان یافته پس از [[انقلاب اکتبر]] [[۱۹۱۷ (میلادی)|۱۹۱۷]] میلادی در [[روسیه]] ایجاد شد و در زمان [[جنگ سرد]]، هنگامی که [[ایالات متحده آمریکا|ایالات متحده]] و [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|اتحاد جماهیر شوروی]] درگیر رقابتی شدید بودند(رقابتی که از آن به عنوان جنگ سرد یاد می شود)، به ابعاد جهانی رسید. ضد کمونیسم، جنبشی است که بسیاری از موضع‌گیری‌های سیاسی مختلف را شامل می‌شود، از جمله دیدگاه‌های [[ملی‌گرایی|ملی گرایانه]]، [[سوسیال دموکراسی|سوسیال دموکرات]]، [[لیبرالیسم|لیبرال]]، [[لیبرترینیسم|آزادی‌خواه]]، [[محافظه‌کاری|محافظه کار]]، [[فاشیسم|فاشیست]]، [[سرمایه‌داری]]، [[آنارشیسم|آنارشیست]] و حتی دیدگاه‌های [[سوسیالیسم|سوسیالیستی]].

اولین سازمانی که به‌طور ویژه برای مقابله با [[کمونیسم]] به وجود آمد، [[ارتش سفید]] روسیه بود که در [[جنگ داخلی روسیه]] از سال [[۱۹۱۸]] علیه [[جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه|دولت کمونیستی]] که به تازگی تأسیس شده بود، جنگید. [[ارتش سفید]] توسط اتحادی از کشورها که برای مقابله با دولت کمونیستی کنار هم گرد آمده بودند پشتیبانی می‌شد که اولین نمونه ضد کمونیسم به عنوان یک سیاست دولتی بود. با این وجود، [[ارتش سرخ]]، نیروهای [[ارتش سفید]] را شکست داد و اتحاد شوروی در سال [[۱۹۲۲]] ایجاد شد. در طول دوره حیات [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|اتحاد جماهیر شوروی]]، ضد کمونیسم به ویژگی مهمیمهم بسیاری از جنبش‌های مختلف سیاسی و دولت‌های سراسر جهان تبدیل شد.

در [[ایالات متحده آمریکا|ایالات متحده]]، ضد کمونیسم از سال ۱۹۲۰–۱۹۱۹ اهمیت پیدا کرد. در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، در [[اروپا]] ضد کمونیسم توسط [[محافظه‌کاری|محافظه کاران،کاران]]، [[سوسیال دموکرات‌ها برای توسعه گرجستان|سوسیال دموکرات‌ها]]، [[لیبرالیسم|لیبرال‌ها]] و [[فاشیست‌ها]] ترویج یافت. دولت‌های [[فاشیسم|فاشیستفاشیستی]]<nowiki/>ی به عنوان مخالفان اصلی کمونیسم در دهه ۱۹۳۰ میلایمیلادی [[پیمان ضد کمینترن]] را در سال ۱۹۳۶ به عنوان یک اتحاد ضد کمونیست تأسیس کردند. در [[آسیا]]، [[امپراتوری ژاپن|امپراطوری ژاپن]] و [[کومینتانگ]] (حزب ملی چینی) نیروهای پیشرو در مبارزه با کمونیست در این دوره بودند.

پس از [[جنگ جهانی دوم]]، [[فاشیسم]] به واسطه شکست [[نیروهای محور|قدرت‌های محور]] دیگر یک [[جنبش سیاسی]] عمده نبود. نیروهای پیروز که به نام [[متفقین]] شناخته می‌شدند یک ائتلافائتلافی بین‌المللی را شامل می‌شدبود که رهبران اصلی آن [[ایالات متحده آمریکا|ایالات متحده]]، [[بریتانیا|انگلستان]] و [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|اتحاد جماهیر شوروی]] رهبری بودند، اما پس از پایان [[جنگ جهانی دوم|جنگ]] این اتحاد به سرعت به دو اردوگاه مخالف تقسیم شد: در یک سو نیروهای [[کمونیسم|کمونیستی]] به رهبری [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|اتحاد جماهیر شوروی]] قرار داشتند و در سوی دیگر نیروهای [[سرمایه‌داری]] قرار داشتند که رهبری آن‌ها را ایالات متحده در دست داشت. رقابت میان این دو طرف به عنوان [[جنگ سرد]] شناخته شد و در طول این دوره دولت [[ایالات متحده آمریکا|دولت ایالات متحده]] نقش مهمی در حمایت از ضد [[کمونیسم جهانی]] بعنوان بخشی از [[سد نفوذ|سیاست مهارسدنفوذ]] آن ایفا کرد. درگیری‌های نظامی زیادی در این دوره میان کمونیست‌ها و ضد کمونیست‌ها در نقاط مختلف جهان به وجود آمد که بعضی از مهم‌ترین آن‌ها [[جنگ داخلی چین]]، [[جنگ کره]]، [[جنگ ویتنام]] و جنگ [[جنگ شوروی در افغانستان|شوروی-افغانستان]] بودند. [[ناتو]] نیز در این دوره به عنوان یک [[اتحاد نظامی]] ضد کمونیستی در سال ۱۹۴۹ تأسیس شد و در تمام طول [[جنگ سرد]] ادامه یافت.