طرسوس: تفاوت میان نسخه‌ها

این شهر پیشینهٔ تاریخی کهنی دارد. در زمان چیرگی [[جمهوری روم|رومیان]] مرکز [[کیلیکیه (استان روم)|استان]] [[کیلیکیه]] بود. همچنین صحنهٔ نخستین دیدار [[کلئوپاترا]] و [[مارک آنتونی]]؛ و نیز زادگاه [[پولس]] بوده‌استبوده‌ است.

یافته‌های باستانشناسی در تپهٔ گوزوکولو نشان می‌دهد که این منطقه پیوستگی پیشرفت از دورهٔ [[نوسنگی]] تا [[عصر برنز اولیه]] داشته‌استداشته‌ است.

[[اسرحدون]] در لشکرکشیش این شهر را تارسیسی ثبت کرده‌استکرده‌ است. [[شلمانصر یکم]] و [[سناخریب]] نیز به همین سان. افسانه‌ای یونانی این شهر مربوط به [[آشوربانیپال]] می‌داند. [[استرابون]] پایه‌ریزی طرسوس را به دست مردمانی از [[آرگوس]] می‌داند. افسانه‌ای دیگر می‌گوید که اسبی بالدار به نام [[پگاسوس]] گم‌می‌شودگم‌ می‌شود و در این شهر فرود می‌آید و پایش زخمی می‌شود، پس نام این شهر را طرسوس به معنای کفِ پا می‌گذارد. [[یاقوت حموی]] نام این شهر را از نام طرسوس بن الروم بن الیفزبن سام بن نوح <ref>لغتنامهٔ دهخدا؛ ذیل نام طرسوس</ref> می‌داند.

در دورهٔ تاریخی نخست این شهر در زیر فرمان [[هیتی‌ها]] بود. سپس [[آشور]]یان بر آن دست یازیدند تا اینکه سرانجام بخشی از [[شاهنشاهی هخامنشی]] گردید. این شهر از ۴۰۰ پیش از میلاد مرکز یک [[ساتراپی]] بوده‌است. [[گزنفون]] گزارش می‌دهد که در هنگام لشکرکشی [[کورش کوچک]] به سوی [[بابل (دولت‌شهر)|بابل]] پادشاه این شهر ایرانی‌ای به نام سوئنیسیس بوده‌استبوده‌ است.

[[اسکندر مقدونی]] در تازشش به ایران در ۳۳۳ پیش از میلاد از اینش هر گذشته‌استگذشته‌ است. با چیرگی [[سلوکیان]] فرهنگ و زبان یونانی هم چیرگی روزافزونی بر این شهر یافت. در ۱۷۱ پیش از زایش در گزارش‌هایی که بر شورش این شهر بر [[آنتیوخوس چهارم]] رفته‌است از کتابخانه‌های بزرگ آن یاد می‌شود. طرسوس در آن زمان انطاکیه بر سیدنوس نام‌داشتنام‌ داشت. این شهر در این دوره رقیب مکاتب فلسفی [[اسکندریه]] و [[آتن]] بوده‌استبوده‌ است.

[[پومپه]] این شهر را ضمیمهٔ [[جمهوری روم]] ساخت و این شهر مرکز استان [[کیلیکیه]] گردید. [[ژولیوس سزار]] بدان نام یولیوپولیس داد. [[مارک آنتونی]] و [[کلئوپاترا]] برای نخستین بار در این شهر دیدار کردند. باشندگان این شهر در ۶۶ پیش از میلاد دارای شهروندی رم شدند. چند [[امپراتور روم]] در این شهر به خاک سپرده‌شده‌اندسپرده‌ شده‌اند چون [[مارکوس کلودیوس تاسیتوس|مارکوس کلودیوس تاکتیکوس]]، [[ماکسیمینوس ترکس|ماکسیمینوس]] و [[ژولین مرتد]].

در [[۶۳۷ (میلادی)]] و در روزگار [[خلفای راشدین]] سردار عرب [[خالد بن رشید]] این شهر را گشود. در ۹۶۵ برابر با [[۳۵۴ (هجری)]] [[نقفور]] –امپراتور [[روم شرقی]]-این شهر را مرزهای خلافت جدانمود و بدین سان تا یک سده پس از آن این شهر بخشی از [[امپراتوری بیزانس]] بود. سرانجام [[سلجوقیان]] بر آن دست یازیدند تا اینکه دیگر باره در گرماگرم [[جنگ‌های صلیبی]] به دست مسیحیان افتاد و پایتخت [[پادشاهی ارمنی کیلیکیه]] گردید. در ۱۳۶۰ این شهر به دست [[مردمان ترک|ترک‌های]] [[رمضان‌اوغلو]] (از [[ملوک طوایف آناتولی]]) افتاد. سرانجام در ۱۵۱۷ [[سلیم یکم]] اینجا را به خاک [[عثمانی]] پیوست.