طغاتیمور در سال ۷۳۷ ق در خراسان به جمع مدعیان ایلخانی پیوست و چندین بار نیز به غرب ایران لشکرکشی نمود که در هیچ‌یک موفق نبود. پس از این ناکامی‌ها با اینکه طغاتیمور دست از ادعای ایلخانی نکشید اما تلاش برای افزایش قدرت را هم کنار گذاشت و به خراسان و گرگان بسنده کرد. او سرانجام در سال ۷۵۴ قمریق به دست امیر [[سربداران]]، خواجه یحیی کرابی، کشته شد و بیشتر سرزمینش به دست سربداران افتاد.
پسر طغاتیمورطغاتیمور، که [[لقمان (ایلخانایلخانی)|لقمان]] نام داشت،، بر بازمانده سرزمین‌های پدرپدرش حکم راند اما اندکی بعد [[امیر ولی (طغاتیموریان)|امیر ولی]]، پسر حاکم [[استرآباد]] در دوره طغاتیمور، او را کنار زد و بر تخت نشست. هنگامی که [[تیمور لنگ]] در سال ۷۸۴ ق استرآباد را تصرف کرد، لقمان را به حکومت استرآباد بازگرداند. پس از مرگ لقمان پسرش که پیرک (پیر پادشاه) نام داشت، بر تخت نشست. تمردهای پیرک سبب شد تا [[شاهرخ]] در ۸۰۹ یا ۸۱۰ ق به استرآباد هجوم برد و حکمرانی آنجا را به میرزا عمر بسپارد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده عنوان=استراباد {{!}} دائرةالمعارف بزرگ اسلامی {{!}} مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی|نشانی=https://www.cgie.org.ir/fa/article/230084/استراباد %D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D8%AF|عنوانوبگاه=استراباد www.cgie.org.ir| ناشر =دایرةالمعارف بزرگ اسلامی |تاریخ = |تاریخ بازبینی=2022-08-05}}</ref>
