روش افنا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''روش اِفْنا (مأخوذ از واژه عربی إِفْناء)''' {{انگلیسی|method of exhaustion}} روشی برای یافتن [[مساحت]] یک شکل با [[محاط]] کردن [[دنباله]]‌ای از [[چندضلعی]]‌ها در آن است به گونه‌ای که مساحت آن چندضلعی‌ها به سمت مساحت شکل مورد نظر همگرا شود. اگر دنباله به درستی ساخته شده باشد، با افزایش n، تفاضل مساحت چندضلعی nام و شکل مورد نظر به اندازهٔ دلخواه کوچک خواهد شد. همان‌طور که این تفاضل به اندازهٔ دلخواه کوچک می‌شود، مقادیر احتمالی برای مساحت شکل مورد نظر توسط [[کران پایین]] دنبالهٔ مساحت‌ها به نحوی سازمان‌یافته «اِفنا می‌شوند».<ref>بدین معنی که «نیست و نابود می‌شوند» یا به بیانی ساده‌تر احتمال آنکه آن مقدار مفروض برابر با مساحت شکل مورد باشدنظر باشد؛ «از بین می‌رود».</ref> این ایده از [[آنتیفون]] در قرن پنجم پیش از میلاد نشئت می‌گیرد اما کاملاً مشخص نیست که او به چه میزان درک درستی از این روش داشته‌است. چند قرن بعد، [[اودوکسوس کنیدوسی]] تئوری این ایده را به طرزی دقیق بیان کرد. [[گریگوری د سینت-وینسنت]] در سال ۱۶۴۷ برای اولین بار در کتاب Opus geometricum quadraturae circuli et sectionum از اصطلاح «اِفنا» استفاده کرد.