امپراتور: تفاوت میان نسخه‌ها

▲نخستین کسی که عنوان امپراتور درباره‌اش به کار رفت، [[آگوستوس]]، فرزندخواندهٔ [[ژولیوس سزار]] بود که با درهم شکستن اتحاد [[مارک آنتونی]] و [[کلئوپاترا]] و پایان دوران [[تریوم‌ویرات دوم|سه فرماندهی]] به فرمانروایی مطلق روم رسید. پس [[سنای روم]] لقب آگوستوس به معنی «حاکم کبیر و بلندمرتبه» را به او اعطا کرد و او نیز خود عنوان امپراتور را که در آن هنگام به معنی فرماندهٔ کل قوا بود برای خود برگزید. از آن پس، فرمانروایان روم را به مناسبت وجههٔ نظامی، امپراتور می‌خواندند و به سبب آن که تا امپراتور [[نرون]]، از خانوادهٔ ژولیوس سزار بودند، [[سزار (عنوان)|سزار]] می‌نامیدند تا آنکه از عهد [[دیوکلسین]] در انتهای قرن سوم و ابتدای قرن چهارم میلادی و با تقسیم‌بندی‌های تازهٔ اداری، سه مقام امپراتور، آگوست و سزار از هم تفکیک شدند و مقام سزار، فروتر از امپراتور و آگوست شد و یک امپراتور بر چند آگوست و سزار، فرمان می‌راند. این سلسه مراتب در دستگاه اداری امپراتوری [[امپراتوری بیزانس|روم شرقی]] با جدیت رعایت می‌شد. واپسین فرمانروایان [[روم غربی]] هرچند که بنا به عادت، امپراتور خوانده می‌شوند، اما در واقع سزارها و بعضاً آگوست‌هایی بودند که امپراتوران [[روم شرقی]] برای مدیریت غرب امپراتوری معرفی می‌کردند و حق برتری را برای خویش حفظ می‌کردند. آخرین امپراتور [[روم غربی]]، [[رومولوس آگوستولوس]] نام داشت که در سال ۴۷۶ میلادی عزل شد و واپسین امپراتور [[روم شرقی]] نیز [[کنستانتین یازدهم]] بود در سال ۱۴۵۳ میلادی در [[فتح قسطنطنیه|دفاع از قسطنطنیه]] جان باخت.