زندانی سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

[[کیانوش سنجری]] برای دیدن خانواده‌اش از آمریکا به ایران آمده که دستگیر می‌شود و او را به اجبار ۶ بار به بیمارستان روانی منتقل و بستری کرده و در این مدت با تزریق آمپول‌هایی که موجب اختلال در تکلم و تحرک می‌شود دست و پای او را به‌طور مداوم به تخت بستند و در این مدت با ولتاژ برق، شوک درمانی به او داده‌اند.{{سخ}}[[هنگامه شهیدی]]، روزنامه‌نگار زندانی، نیز به صورت اجباری به بیمارستان روانی فرستاده شده بود.{{سخ}}[[هاشم خواستار]]، معلم بازنشسته و عضو انجمن صنفی معلمان پس از بازداشت از سوی اطلاعات سپاه پاسداران در بیمارستان «ابن‌سینا» در مشهد با عنوان اختلالات روانی نگهداری شد.<ref>[https://www.rfi.fr/fa/ایران/20201002-ایران-سیاست-بستری-کردن-اجباری-زندانیان-سیاسی-در-بیمارستان-روانی-ادامه-دارد ایران: سیاست بستری کردن اجباری زندانیان سیاسی در بیمارستان روانی ادامه دارد]</ref><ref>[https://www.bbc.com/persian/iran-54342772 گزارش‌ها از ایران درباره بستری اجباری برخی از زندانیان سیاسی در بیمارستان روانی]</ref>

* روز دوشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۰ [[عفو بین‌الملل|سازمان عفو بین‌الملل]] در یک رشته توییت خواهان آزادی «فوری و بدون قید و شرط» تمامی زندانیان سیاسی هم‌زمان با آغاز ایام نوروز از مقام‌های جمهوری اسلامی شد.

* ۱۷ زندانی سیاسی و عقیدتی زندان‌های [[زندان اوین|اوین]] و [[زندان رجایی‌شهر|رجایی‌شهر]] نسبت به حبس در «سلول انفرادی» به‌عنوان «مصداق بارز شکنجه» شکایت کردند و خواهان مجازات عاملان و آمران و صادرکنندگان بازداشت و نگهداری‌شان در سلول‌های انفرادی شده‌اند. اسامی زندانیانی که این دادخواست را به ثبت رساندند: [[کیوان صمیمی]]، [[فرهاد میثمی]]، [[آرش صادقی]]، [[سعید اقبالی]] و رضا محمدحسینی، پیمان پورداد، صادق عباسی، پژمان عباد، بهزاد همایونی، امیرحسین میرخلیلی، ابوالفضل غسالی، پارسا گلشنی، مصطفی خسروی بابادی، مطلب احمدیان، آرشام رضایی، نصرالله لشنی و مهدی مسکین‌نواز<ref>[https://www.radiofarda.com/a/31215425.html ۱۷ زندانی سیاسی و عقیدتی علیه سلول انفرادی دادخواست رسمی دادند]</ref>

* ۱ خرداد ۱۴۰۰، انجمن بین‌المللی دفاع از حقوق بشر تاکنون مسئولیت مستقیم پیگیری وضعیت زندانیان سیاسی را در ایران به عهده گرفته‌اند، به ۱۶ تن رسید. گابی رولاند نماینده [[حزب سوسیال دموکرات آلمان|حزب سوسیال دموکرات]] تعداد سیاستمداران آلمانی که در چارچوب برنامه «فرزندخواندگی سیاسی» پذیرش پشتیبانی سیاسی از [[علی یونسی (زندانی سیاسی)|علی یونسی]]، دانشجوی نخبهٔ ایران زندانی را بعهده گرفتند.<ref>[https://www.rfi.fr/fa/ایران/20210521-سیاستمداران-آلمانی-حمایت-از-۱۶-زندانی-سیاسی-ایرانی-را-به-عهده-گرفتند سیاستمداران آلمانی حمایت از ۱۶ زندانی سیاسی ایرانی را به عهده گرفتند]</ref>

* در سال ۱۳۸۷ کمال شریفی ۴۹ ساله در سقز به اتهام «محاربه» به تحمل ۳۰ سال حبس و تبعید در زندان میناب محکوم شد. روز پنج‌شنبه ۷ بهمن ۱۴۰۰ عفو بین‌الملل با هشدار به مقامات قوه قضائیه جمهوری اسلامی دربارهٔ وضعیت جسمی وی و در خطر بودن جان وی، خواستار آزادی فوری او شد.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/amnesty-international-calls-for-urgent-action-to-save-kurdish-prisoner-in-iran/31674622.html هشدار عفو بین‌الملل: جان کمال شریفی، زندانی سیاسی کرد، در خطر است]</ref>

* در بهمن ۱۴۰۰ شکیلا منفرد، زندانی سیاسی در [[زندان قرچک ورامین]]، در پی «پرونده‌سازی» در دوران حبس و با طرح اتهام‌هایی چون «نشر اکاذیب» و «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» به دو سال و هشت ماه زندان و پرداخت ده میلیون تومان جزای نقدی محکوم شد.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/new-verdict-against-iran-s-political-prisoner/31694890.html شکیلا منفرد، زندانی سیاسی، بار دیگر به حبس و جزای نقدی محکوم شد]</ref>

 

== واکنش‌ها ==

 

== جستارهای وابسته ==