کاروتنوئید: تفاوت میان نسخه‌ها

از کاروتنوئیدهای مشهور می‌توان به [[بتاکاروتن]]، [[آلفا کاروتن]]، [[لیکوپن]]، [[لوتئین]] و [[زانتوفیل]] اشاره کرد. بتاکاروتن C40H۵۶C۴۰H۵۶ و آلفاکاروتن باعث رنگ نارنجی [[هویج]]، لیکوپن باعث رنگ قرمز [[گوجه‌فرنگی]] و [[آستاگزانتین]] نیز سبب [[سرخ|رنگ قرمز]] یا صورتی خرچنگ‌ها و ماهی سالمون می‌شود.

بعضی از کاروتنوئیدها مخصوصاً بتا کاروتن نقش پیش [[ویتامین آ|ویتامین A]] را ایفا کرده و در بدن تبدیل به ویتامین A می‌شوند. ازآنجائیکه افزایش مصرف غذاهای غنی از کاروتنوئیدها با کاهش خطر ابتلا به بعضی از بیماری‌های تخریبی همراه است چنین برمی آید که این مواد در بهبود عملکرد سیستم ایمنی نقش ویژه‌ای را ایفا می‌کنند. حتی این احتمال وجود دارد که کاروتنوئیدها به عنوان آنتی اکسیدان‌هایآنتی‌اکسیدان‌های ویژه نقش مؤثری در جلوگیری از ابتلا به سرطان داشته باشند.

کاروتنوئیدها به وسیله گیاهان، قارچ‌ها و میکروارگانیسم‌ها تولید می‌شوند. مقدار تولید کل کاروتنوئیدها در سال توسط موجودات یادشده، ۱۰۰۰۰ کیلوگرم می‌باشد. این در حالی است که کاروتنوئیدها در بدن مهره داران ساخته نمی‌شوند و باید از طریق جیره غذایی در دسترس این حیوانات قرار گیرند. کاروتنوئیدها وظایف فیزیولوژیکی مختلفی را در بدن بر عهده دارند که از آن جمله می‌توان به خاصیت جذب نور، خاصیت آنتی اکسیدانیآنتی‌اکسیدانی و تقویت سیستم ایمنی در مقابل بیماری‌های مختلف، اشاره نمود. از نظر قابلیت تولید رنگ، کاروتنوئیدها اهمیت اقتصادی دارند به‌طوری‌که موفقیت تولید مثلی پرندگان وحشی و در نتیجه بقای این پرندگان تا حد زیادی به وجود کاروتنوئیدها در بدن آن‌ها بازمی‌گردد. علاوه بر این، رنگ زرده تخم مرغ و رنگ مطلوب گوشت، دو صفت اقتصادی می‌باشد که در حفظ کیفیت این محصولات می‌تواند نقش مؤثری را داشته باشد. قابلیت ذخیره شدن کاروتنوئیدها در بافت‌های بدن پرنده به قابلیت هضم، جذب و متابولیسم آن‌ها بازمی‌گردد. نکته حائز اهمیت در این ارتباط آن است که حیوانات مختلف قادر به جذب انواع مختلفی از کاروتنوئیدها می‌باشند.

[[رده:کاروتنوئید| ]]