آلودگی صوتی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
پیوند به ویکی و تصحیحات جزیی
خط ۳۱:
آزمایش‌ها نشان می‌دهند که صدای به شدت ۱۶۰–۱۵۰ دسی‌بل برای بعضی حیوانات کشنده و مرگبار است. این حیوانات قبل از مرگ به تشنجات موضعی، فلج و رعشه دچار می‌گردند. در انسان‌ها رنگ پریدگی وبالارفتن فشارخون از اثرات آلودگی‌های صوتی است. درجه حرارت بدن نیز کاهش می‌یابد. صداهای مداوم عکس‌العمل‌هایی را در بدن ایجاد می‌کنند. به عنوان مثال، انقباض رگ‌ها بیشتر می‌شود و این حالت پس از قطع صدا هنوز ادامه می‌یابد. [[بدن انسان]] در خواب نیز به محرک‌های صوتی پاسخ می‌دهد بدون این که فرد از خواب بیدار شود. (ضربان قلب و حالات ماهیچه‌ها تغییر می‌کند)
 
بررسی‌ها نشان می‌دهد که کارگران کارخانجات چوب بریچوب‌بری که با اره کار می‌کنند و صدای ۱۲۵ دسی بل را تحمل می‌کنند، شب‌ها وقتی به خانه برمی‌گردند، انگشتان آن‌ها سبز رنگ و سپس سفید می‌شود که علائم بیماری وازواسپاستیک به حساب می‌آید. در نتیجه انقباض رگ‌ها و نارسایی در جریان خون عارض می‌شود که این ناراحتی به نام بیماری رینال یا انگشتان مرده شهرت دارد.
 
== راهکار کاهش ==
باتوجه به اینکه معمولاً صداها از تولیدکننده‌ای پخش،پخش و توسط گیرنده‌ای دریافت می‌شوند بنابراین جهت کنترل این آلودگی، کاهش شدت صدا برای جلوگیری از انتشار و نفوذ صدا و محافظت از گیرنده (سیستم شنوایی) می‌تواند مؤثر باشد.
 
یکی از راهکارهای مؤثر در کاهش سرو صدای ناخواسته و آلودگی صوتی استفاده از [[گیاهان]] است. استفاده از گیاهان تنها برای کاهش تراز صدا در فرکانس‌های بالا مؤثر عمل می‌کند. خاصیت پراکنده‌سازی امواج صوتی توسط [[پوشش گیاهی]] به مراتب بیشتر از خاصیت جذب کردن آن‌هاست. در نتیجه درختان بلند با کاهش دادن [[سرعت باد]] و موجب عدم هدایت امواج صوتی به طرف شنونده می‌شوند و می‌توانند به عنوان [[عایق صوتی]] در مقابل آلودگی صوتی مورد استفاده قرار گیرند.
 
کاشت گیاهان تنها به منظور کاهش آلودگی صوتی نیست بلکه به منظور رعایت مسایل [[بوم‌شناسی|اکولوژیکی]] (بوم شناسانه) و روانی نیز صورت می‌گیرد.
 
پوشش گیاهی می‌تواند در داخل فضای اصلی، محصورکننده‌های کوچکتر را تشکیل دهد. همانند لبه‌ها، پوشش‌های گیاهی نیز می‌توانند ترکیبی از جان پناه‌ها و چشم‌اندازها را که مشوق حضور و ماندگاری مردم در فضا هستند پدیدآورند.