مقاومت و رسانایی الکتریکی: تفاوت میان نسخه‌ها

همه عناصر و مواد از لحاظ عبور جریان برق به سه گروه رسانا، نیمه رسانا، و نارسانا (یا عایق) طبقه‌بندی می‌شوند. معمولاً در بین عناصر شناخته شده فلزات رسانای خوب جریان الکتریکی هستند و غیر فلزات، نارسانا و در برخی مواقع نیمه رسانا هستند. [[عدد اتمی]] و چینش [[الکترون‌ها]] و پیوندهای آن‌ها نقش به سزایی در [[رسانای الکتریکی]] دارد؛ بنابراین در این مورد استثنائاتی هم دارد؛ مثلاً نافلز بروم در گروه هفدهم و دوره چهارم [[جدول مندلیف]] قرار دارد. برم نافلزی است که رسانای جریان برق است. فلزات جریان برق را از خود عبور می‌دهند. ولی نافلزات این‌طور نیستند. «شبه فلز» نیز یک عنوان برای طبقه‌بندی [[عنصر شیمیایی|عناصر شیمیایی]] است و به عناصری گفته می‌شود که خواصشان میان فلز و نافلز است. تعریف معینی برای [[شبه فلزها]] وجود ندارد اما آن‌ها دارای دو مشخصه هستند:

پدیدهٔ ابررسانایی برای طیف وسیعی از مواد مانند قلع و آلومینیوم وجود دارد. همچنین برخی آلیاژها و نیمه‌رساناها نیز ابررسانا هستند، ولی فلزاتی مثل [[طلا]] و نقره این پدیده را از خود نشان نمی‌دهند، همچنین پدیدهٔ ابررسانایی در فلزات فرومغناطیس هم روی نمی‌دهد. در سال ۱۹۸۶ [[ابررسانایی دمای بالا]] کشف شد. دمای بحرانی این ابررساناها بیش از ۹۰ کلوین است. نظریه‌های کنونی ابررسانایی نمی‌توانند ابررسانایی دمای بالا را، که به ابررسانایی نوع ۲ (Type II) معروف است، توضیح دهند. از نظر عملی ابررساناهای دمای بالا کاربردهای بسیار بیشتری دارند، زیرا در دماهایی ابررسانا می‌شوند که راحت‌تر قابل ایجاد هستند. پژوهش برای یافتن موادی که دمای بحرانی آن‌ها باز هم بیشتر باشد، و همچنین برای یافتن نظریه‌ای برای توضیح ابررسانایی دمای بالا همچنان ادامه دارد.