مینروا: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۲:
 
اما در تصویر دیگری که باز هم بر روی یک آینه برنزی کشف شده در بولسنا نقش شده و متعلق به حدود 300 قبل از میلاد می باشد، اسپلاس(آسکلپیوس) [اسطوره معروف مربوط به دانش پزشکی]، مشاهده می شود که در حال باندپیچی کردن قفسه سینه پرومتئوس است و در کنار او مینروا نیز در صحنه حضور دارد. مینروا در اغلب سبک های اصلی اتروسکی، بیشتر به صورت الهه ای تصویر شده که رعد و برق را [بصورت نیزه ای]، به آسمان پرتاب می کند. مارتیانوس نیز به او بعنوان یکی از نه تن خدایان اتروسکی رعد و برق اشاره می کند. به نظر می آید که مینروا، بر خلاف آتنا، با پدیده های آب و هوایی در ارتباط باشد.
 
اسم مینروا از اسامی بومی خاص ایتالیا است و ممکن است حتی از یک ریشه اتروسکی مشتق شده باشد. هرچند که در مورد این نکته، اختلاف نظرها و مناقشاتی نیز وجود داشته است. کارل بکر در همین ارتباط خاطرنشان کرده است که نام مینروا (مِنروا)، از ریشه «مِن»، که معنایی مرتبط با مفهوم حافظه دارد، مشتق شده است. کلمات یونانی همچون «مِنموزاین» (به یونانی: ) و «مِنزتیس» (به یونانی: )، همگی در معانی حافظه، یاد، و خاطره به کار می روند.
 
مینروا (Etruscan : Menrfa ، یا Menrva) الهه رومی که رومیان Hellenizing از قرن دوم پیش از میلاد) بود به بعد با آتنا الهه یونانی برابر دانسته شود. او الهه باکره شعر ، طب ، حکمت ، تجارت بود ، بافندگی ، صنایع دستی ، سحر و جادو ، و مخترع موسیقی [1] او اغلب با جغد به تصویر کشیده ، او را موجودی مقدس است و از طریق این ارتباط ، نماد حکمت.