حسینقلی‌خان ابوقداره: تفاوت میان نسخه‌ها

{{گفتاورد|«حسینقلی‌خان والی، همسران متعدد داشت که عبارت بودند از «ملک‌زاده» و «حمیده» فرزندان [[لطفعلی‌خان بالاوند]] که هر دو خواهر بودند، در کتاب تاریخ [[ایل بالاوند]] ملک‌زاده بیوهٔ یکی از حاکم‌های امرایی بوده که بعد از مرگ خواهرش حمیده همسر والی گردید هکوم از [[ال کثیر|طایفه کثیر]] عرب در منطقهٔ دزفول، نازاره فرزند حاتم بیگ طایفه جودکی و حجیه فرزند محمد شریف از طایفه عرب در زرواتیه، فرزندان وی غلامرضاخان و علیرضاخان بودند. مادر غلامرضاخان نازاره و مادر علیرضا خان ملک‌زاده بود. همسران دیگر حسینقلی خان بچه‌دار نشدند».<ref>راد، ناصر. ''تاریخ سرزمین ایلام''، اراک: ارغنون، ۱۳۷۴، ص ۲۲۴–۲۲۵.</ref>}}

 

 

حسینقلی‌خان به ابوقداره مشهور بود. برای این لقب او دلایل زیادی روایت شده‌است. از جمله دلایلی که برای این لقب می‌آورند معانی چون قوه و قدرت، پدر شمشیر است. «برخی می‌گویند [...] در زمان عثمانی‌ها تعدادی از اعراب مرز ایران در چنگوله حمله کرده‌اند که به وسیلهٔ حسینقلی خان دستگیر و گوش آن‌ها را بریده و سپس آزاد کرد تا قدرت والی به حکام بغداد برسد، [به همین خاطر] لقب ابوقداره گرفت. علیرغم صحت مطلب و حادثهٔ گوش‌بری مهاجمان عثمانی اما بعید به نظر می‌رسد که به همان علت چنین لقبی گرفته بود».<ref>خیتال، جعفر. ''مجموعه آراء در مورد سرزمین پشتکوه ایلام''، ایلام: اسماعیلی، ۱۳۶۹، ص ۱۳۸.</ref>