نبرد عین‌التمر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: اصلاح ه/ی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
''' جنگ عین‌التمر''' {{به عربی|معركة عين التمر}} این جنگ در [[عراق]] رخ داده‌است و یکی از رشته جنگ‌های صدر اسلام است که بین ایران و اعراب در سال [[ ۶۳۳ (میلادی)|۶۳۳ میلادی]] به وقوع پیوسته‌است. «عین تمر» نام مکانی است در نزدیکی [[انبار]] و بر جانب غربی [[فرات]] با نخلستان‌ها و قریه‌هایی چند در کنارهٔ صحرا. این شهر در اختیار [[ساسانیان]] بود و ایرانیان در آنجا سلاح‌گاه داشتند. <ref>زرینکوب، تاریخ ایران بعد از اسلام، ص ۳۰۴</ref>
بعد از سقوط [[حیره]] به دست [[خالد بن ولید]]، خالد رهسپار ناحیهٔ «عین التمر» شد. گویند پسر [[بهرام چوبین]]بنام «مهران بن بهرام» در آن ناحیه فرمانروا بوده‌است. مهران فرمانده سربازان پارسی بود. عرب‌های مسیحی که با ساسانیان هم‌پیمان بودند و مشتمل بودند از، قبیله‌های «النمر» و «تغلب» و «ایاد» تحت فرماندهی [[عقه بن ابی عقه]] در آنجا فراوان بودند. <ref>زرینکوب، تاریخ ایران بعد از اسلام، ص ۳۰۴</ref>
خالد گردن «عقه» را به شمشیر زد، و وارد قلعه شد. درون قلعه دید ۴۰ کودک از کودکان مسیحیان در اطاقی در حال آموزیدن [[انجیل]] هستند، ودرب أطاق بروی شان بسته أند، درب را شکست و کودکان بیرون آورد. از بین این کودکان یکی «سیرین» پدر [[ابن سیرین|محمد ابن سیرین]] بود که یکی از نامدارترین خواب‌گزاران مسلمان در [[سده‌های میانه]] بود. ودیگری «نصیر» بود، پدر [[موسی بن نصیر]] فاتح [[اندلس (اسلامی)|أندلس]] بود. ▼
«عقه» به «مهران» سردار [[ساسانی]] پیشنهاد کرد که در این جنگ خود به تنهایی و بدون کمک قشون پارسیان با مسلمانان بجنگد، وی به «مهران» گفت که ما عرب‌ها بیشتر از دیگران با نبرد عرب‌ها آشنا هستیم، مهران چون دید این مسئله به نفع سربازان ایرانی است واگر سربازان در جنگ شرکت نکنند آسیبی نمی‌بینند، با رأی عقه موافقت کرد. «عقه بن ابی عقه» با لشکر خود به تنهایی به ملاقات خالد رفت، جنگ بین دو طرف در گرفت، ولی دیری نگذشت که خالد توانست عقه را اسیر کند، پس از اسارت عقه بدست خالد سپاه عقه فرو پاشید و خالد در جنگ پیروز شد. <ref>تاریخ ده هزار ساله ایران، جلد دوم ص ۱۲۶</ref> مهران چون این خبر را شنید جای درنگ ندید و راه گریز را پیش گرفت. یاران عقه نیز گریختند و در شهر حصاری شدند. خالد شهر را در حصار افکند و کار بر آنها تنگ گرفت. اعراب امان خواستند، خالد نپذیرفت آخر شهر را به جنگ گرفت و عقه و یارانش را هلاک کرد و اسیر و غنیمت بسیار بدست آورد. <ref>زرینکوب، تاریخ ایران بعد از اسلام، ص ۳۰۴</ref>
▲
== پانویس ==
{{پانویس}}
== جستارهای وابسته ==
سطر ۱۰ ⟵ ۱۶:
== منابع ==
* رضایی، عبدالعظیم. تاریخ ده هزار ساله ایران. جلد دوم چاپ سوم. تهران: انتشارات اقبال ۱۳۷۲
* زرینکوب، عبدالحسین. تاریخ ایران بعد از اسلام. چاپ سوم. تهران: انتشارات امیرکبیر ۱۳۶۲
* الحموی ، یاقوت ، ابوعبدالله ، ''(مُعجَم اَلبُلدان) '' ، دار الکتب العلمیة ، بیروت ، لبنان، جلد یکم، چاپ سال ۱۹۹۰ میلادی به (عربی).
* شاکر ، محمود ، ''(التّاریخ الإسْلامَی) '' ، المکتب الاسلامی ، بیروت ، چاپ سال ۱۹۸۵ میلادی به (عربی).
سطر ۱۵ ⟵ ۲۳:
* محمد ، رضا ، ''(تاریخ الخلفاء) '' ، دار الکتب العلمیة ، بیروت ، لبنان، جلد یکم، چاپ سال ۱۹۷۷ میلادی به (عربی).
{{جنگ‌های منجر به تسخیر ایران توسط اعراب}}▼
{{جنگ-خرد}}
{{تاریخ-خرد}}
▲{{جنگ‌های منجر به تسخیر ایران توسط اعراب}}
[[رده:جنگ‌های ایران باستان]]
[[رده:جنگ‌های صدر اسلام]]
[[رده:جنگ‌های ایران و اعراب در دوران ساسانی]]
| |||