ماریو مونیچلی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۷:
== زندگی و حرفه ==
مونیچلی در سال ۱۹۱۵ در خانوادهای هنرمند در ایالت [[توسکانی]] زاده شد. پدرش روزنامهنگار و برادرش مترجم و نویسنده بود، اما او از دوست نمایشنامهنویسش «جاکومو فورتزانو» تاثیر پذیرفت و از طریق او با سینما آشنا شد. او پس از آنکه تحصیلات خود را در دانشگاههای پیزا و میلان در رشتههای ادبیات و فلسفه به پایان رساند، چند فیلم غیرحرفهای ساخت. سپس بین سالهای ۱۹۳۵ به مدت سه سال دستیار کارگردان [[آگوستو جنینا]] بود. از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۹ به همراه [[استنو]] به فیلمنامهنویسی پرداخت که حاصل آن بیش از چهل فیلمنامه بود. مونیچلی نخستین فیلمش را در سال ۱۹۳۵ کارگردانی کرد که فیلمی صامت با نام ''پسران خیابان پال'' بود. او پس از آنکه هفت فیلم کمدی با همکاری استنو ساخت، از سال ۱۹۵۴ به طور مستقل به فیلمسازی ادامه داد.<ref name="DS">{{یادکرد |کتاب= دایرةالمعارف سینمایی| نویسنده=خرسند، بیژن| ناشر= امیرکبیر| چاپ= دوم| شهر= تهران| سال= ۱۳۶۳|صفحه=۳۳۳}}</ref>
فیلمسازی او در ژانر کمدی تلخ در سبک نئورئالیسم، در سالهای پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت. او در طول دوران فعالیتش جوایز سینمایی بسیاری دریافت کرد و سه بار نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی برای فیلمهای ''[[جنگ بزرگ]]'' (۱۹۵۹)، ''برنامهریز'' (۱۹۶۳) و ''دختری با هفت تیر'' (۱۹۶۸) شد. مهمترین جایزههای سینمایی او شامل جایزه شیر طلایی از [[جشنواره فیلم ونیز]] برای فیلم [[جنگ بزرگ]] (۱۹۵۸)، جایزه دستاورد یک عمر فعالیت هنری از جشنواره ونیز و سه بار جایزه خرس نقرهای از [[جشنواره فیلم برلین]] هستند. یکی از ساختههای این کارگردان با نام ''بورژوای کوچک کوچک'' (۱۹۷۷) در [[جشنواره جهانی فیلم تهران]] به نمایش در آمد و مورد استقبال قرار گرفت.<ref name="BBC"></ref>
مونیچلی بازیگرانی همچون [[مارچلو ماسترویانی]]، [[ویتوریو
ماریو مونیچلی سرانجام در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۰ خودکشی کرد. او که چند روز پیش از خودکشی، برای درمان سرطان در یکی از بیمارستانهای رم بستری شده بود، خود را از پنجره اتاقاش در طبقه پنجم بیمارستان به بیرون پرت کرد و بلافاصله درگذشت.<ref name="BBC"></ref>
|