'''اورنامّو''' یا '''اورنامّا''' یا '''اوراِنگور'''(فرمانروایی [[۲۱۱۲ (پیش از میلاد)|۲۱۱۲]]-[[۲۰۹۵ (پیش از میلاد)]]) نام پادشاه [[سومر|سومری]] شهر [[اور]] در سده‌ها [[سده بیست‌ودوم پ.م.|بیست‌ودوم]] و [[سده بیست‌ویکم پ.م.|بیست‌ویکم پیش از زایش]] بود.
پس از فروپاشی امپراتوری اکد، سومر دستکم برای دوره ای کوتاه به مرحله شکوفایی بازگشت. در این زمان شاه اوروک – که دیگر شاهان سومر پشتیبانی اش می کردند – شورشی علیه جانشینان نوه سارگن به راه انداخت. در این شورش، اورنمّو جانشین شاه اوروک شد و کار آزاد سازی را به انجام رسانید. این اورنمّو سلسله ای را موسوم به سلسله سوم اور بنیان نهاد.
اورنمّو برنامه ای عمرانی را به اجرا در آورد که نوه اش آن را به انجام رسانید. نخست، با دیوار و خندق شهر را از سه جهت محصور کرد و فقط یک راه خشکی برای شهر باقی ماند. سپس سلسله بنا هایی را پیرامون زیگوارت ساخت و یا تعمیر کرد. وی چند انبار و پرستشگاه بنا کرد و کاخ و چند مقبره سلطنتی ساخت. او چندین یادمان سنگی هم ساخت که بهترین آن‌ها یادمان جنگ و صلح است که در مقبره وی یافت شده است.
او بنیادگذار [[سومین دودمان پادشاهی اور]] در جنوب [[میانرودان]] بود. پیش از آن چندین سده [[اکد|اکدیان]] و [[گوتی|گوتیان]] بر آن شهر فرمان رانده بودند. او هژده سال پادشاهی کرد. سرانجام در جنگ با گوتیان سپاهش او را تنها گذاشتند و او کشته شد. پس از او پسرش [[شولگی]] به پادشاهی رسید. یادواره او در قطعه‌ای به [[زبان سومری]] به جا مانده است.
پس از او پسرش، [[شولگی]] به سلطنت رسید.
مهم‌ترین کار او گردآوردن قانون بوده است و این کهنترین قانون جهان است که گردآمده،به دست ما رسیده است و ما از آن آگاهیم. او همچنین دستور به ساخت [[زیگورات|زیگوراتی]] به نام [[زیگورات بزرگ اور]] را داد. او همچنین به [[لاگاش]] لشکر کشید و اربابان پیشین خود در [[اوروک]] را نیز شکست داد. او سرانجام در [[نیپور]] تاجذاری کرد. او کسی بود که در زمان پس از [[دوره گوتی‌ها]] راهها و قانون را نگاه داشت.
