مفتون بردخونی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Hamedvahid (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hamedvahid (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۷:
==زندگینامه==
سید بهمنیار (آغا بهمنیار) حسینی فرزند سید علی اکبر، زاده 1315 هجری قمری 1276 خورشیدی و متخلّص به مفتون، از سادات خطّه جنوب ایران (بردخون) می باشد.
نام پدر او علی اکبر و نام مادرش زبیده بود؛ در بردخون به دنیا آمد. آغا بهمیار از جوانی کسب کمال و معرفت کرد و استعداد فطری خود را بروز داد و به ساختن اشعار پرداخت. پس از چندی از بردخون به آبادی [[کورک (دیر)|کورک]] (واقع در شش فرسنگی جنوب غربی بردخون) مهاجرت نمود و تا آخر عمر درآن جا زیست و در همان جا در گذشت؛ وی 65 سال زیست و بعد از فوت، جسد او چند سالی در گورستان کورک به امانت گذاشته شد وسپس به کشور عراق منتقل و در وادی السلام آنجا به خاک سپرده شد.
مفتون صاحب هفت فرزند بود یعنی سه پسر و چهار دختر داشت. پسر اول او علی اکبر، و دومی علی اصغر که هر دو در زمان حیات پدر در گذشتند. سومین پسر که به دنیا آمد به یاد و احترام نخستین فرزند از دست رفته (علی اکبر) نامش را علی اکبر گذاشتند. ایشان اکنون 64 سال دارد و در شهرستان دیّر زندگی می کند.
خط ۵۲:
==اشعار و آثار==
مفتون شاعری دوبیتی سرا که بیشتر شهرت و آوازه او مرهون همان دوبیتی است
▲مفتون در بردخون دیر زندگی می کرد. او شاعری بود همیشه عاشق چنانکه همین امر سوز و گداز شعرهایش را دو چندان کرده است. مرحوم مفتون در حوزه علمیه بردخون که یکی از مهم ترین حوزه های علمی و درسی می باشد کسب علم می نماید. او بیشتر در دوبیتی طبع آزمایی کرده است گر چه مثنوی لیلی و مجنونش بسیار زیبا می باشد ولی شهرتش بیشتر بخاطر دوبیتی هایش می باشد. وی غزل را نیکو می سرود و در این زمینه شدیداَ تحت تأثیر حافظ بود که شاهد بر این مدعا دیوان ایشان معروف به هدیه العشاق است. او علاوه بر این صاحب کشکولی بنام حسینی است که نسخه ناقصی از آن موجود می باشد در قسمتی از این کشکول نسبت خود را به شاه فرج الله ملقب به [[امیر دیوان]] می رساند.
|