مکانیک سماوی: تفاوت میان نسخه‌ها

کلودیوس [[بطلمیوس]] یک [[اخترشناس]] و [[طالع‌بین]] در اوایل امپراتوری روم بود که چندین کتاب در مورد ستاره شناسی نوشت. مهمترین اینها [[المجسطی]] بود که برای ۱۴۰۰ سال، مهم‌ترین کتاب برای پیش بینی هندسی نجومی باقی ماند. بطلمیوس بهترین اصول نجومی را از اسلاف یونانی خود، به خصوص [[هیپارکوس]] ، انتخاب نمود و به نظر می رسد که آنها را به طور مستقیم یا غیر مستقیم با داده ها و پارامترهای به دست آمده از بابل ترکیب کرد. گرچه بطلمیوس تا حد زیادی دقت موقعیت‌های پیش‌بینی شده از سیارات را بهبود داد و اگر چه مدل او بسیار دقیق بود، به آن بیشتر در ساخت سازه هندسی تکیه می‌شود تا انگیزه‌های فیزیکی.

در اوایل قرن ۱۱ ،۱۱، [[ابن هیثم]] یک نظریه توسعه یافته از مدل [[زمین‌مرکزی]] [[اپی‌سیکلیک]] بطلمیوس برحسب حوزه های تو در توی آسمانی ارائه داد. او همچنین در فصل ۱۵ تا ۱۶ از کتاب خود «نورشناسی»، کشف کرد که افلاک آسمانی از ماده جامد تشکیل نشده‌اند.<ref>Edward Rosen (1985), "The Dissolution of the Solid Celestial Spheres", Journal of the History of Ideas 46 (1), p. 13-31 [19-20, 21].</ref>