کروماتوگرافی گازی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کروماتوگرافی گازی''' یکی از روش‌های [[کروماتوگرافی]] است که برای بررسی و جداسازی مواد فرار بدون تجزیه‏شدن آن‏ها، بکار می‏رود. در کروماتوگرافی گازی ،گازی، فاز گازی یک فاز بی اثر ( برای مثال [[هلیوم]]، [[نیتروژن]]، [[آرگون]] و [[دی اکسید کربن]]) است و به فاز متحرک گاز حامل نیز می گویند. فاز ساکن یک جسم جامد جاذب و یا لایه نازکی از یک مایع غیر فرار است که به دیواره داخلی ستون یا به صورت پوششی روی سطح گلوله های شیشه ای یا فلزی قرار داده شده است. در صورتی که فاز ساکن جسم جامد جاذب باشد اصطلاحا کروماتوگرافی گازی گویند و اگر فاز ساکن مایع غیر فرار باشد آن را کروماتوگرافی گاز مایع گویند. اما هردو به کروماتوگرافی گازی معروف هستند.

این سیستم دارای قسمتهای: منبع گازی حامل، سیستم تنطیم کننده مقدار گاز، محل تزریق نمونه، ستون کروماتوگرافی، [[کوره]] و سیستم تنطیم درجه حرارت محل تزریق ،تزریق، آشکار ساز و سیستم [[شناساگر]] می‏باشد.

یک کپسول گاز با فشار زیاد به عنوان منبع گاز کامل استفاده می شود. غالبا این گاز نیتروژن با خلوص 99/99 درصد میباشد اما گاز های دیگری همانند هلیوم ،هلیوم، آرگون و دیاکسید کربن نیز استفاده می شود.