منشور استقلال اسرائیل: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس [[تقویم عبری]] در اسرائیل، روز [[۵ ایار]]، [[تعطیل رسمی]] و از اعیاد ملی است. در مقابل فلسطینی‌ها سالگرد تاسیس اسرائیل را «یوم النکبه» (''[[روز نکبت]]'') می‌نامند.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/worldnews/story/2008/05/080516_si-israel-nekbat.shtml اعتراض اسرائیلی‌ها به کاربرد عبارت «روز نکبت»] (''بی‌بی‌سی فارسی'')</ref>

در تاریخ [[۱۴ مه]] [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] میلادی ([[۲۴ اردیبهشت]] [[۱۳۲۷]] خورشیدی)، ۲۵۰ [[صهیونیست]] در موزه وقت [[تل‌آویو]] به آدرس «پلاک ۱۶، [[بلوار روتشیلد]]»، جلسه‌ای را تشکیل داده و تصمیماتی را اتخاذ کردند که آن جلسه را به یکی از مهمترینمهم‌ترین و تاریخی‌ترین جلسات [[قرن بیستم]] تبدیل کرد.<ref>[http://www.guardian.co.uk/world/2008/apr/20/israelandthepalestinians?gusrc=rss&feed=fromtheobserver Israel: ۶۰ years of hope and despair], The Guardian</ref>

[[پرونده:Declaration of State of Israel 1948.jpg|thumb|right|[[داوید بن گوریون]]، رئیس مجمع ملی که درآن زمان رئیس [[آژانس یهود]] (سوخنوت) بود، منشوراستقلالمنشور استقلال اسرائیل را برای اولین بار قرائت کرد.]]

[[پرونده:19480516 PalestinePost Israel is born.jpg|right|thumb| شماره [[۱۶ مه]] ۱۹۴۸ روزنامه [[«فلسطین پست]]پُست» که بعدها به [[اورشلیم پست]] تغییر نام داد. در تیتر اصلی نوشته شده: '''«کشور اسرائیل متولد شد»'''.]]

«در سرزمین اسرائیل بود که ملت یهود به پا خاست و در همین سرزمین بود که چهره معنوی و ماهیت مذهبی و سیاسی این ملت شکل گرفت و از سیادت و حق حاکمیت ملی برخوردار گردید. درخاکدر خاک [[سرزمین اسرائیل]] بود که [[یهودیت|یهودیان]] فرهنگ ملی و جهانشمولجهان‌شمول خویش را به وجود آوردند و [[تورات]] «کتاب کتابهایکتاب‌های جاودانه» را برای جهانیان به ارمغان آوردند.

با آن که ملت یهود ازسرزمیناز سرزمین خود با زور و اجبار رانده شد و درسرزمینهایدرسرزمین‌های بیگانهبی‌گانه پراکنده گردید، انسان یهودی وابستگی و تعلق خود را به سرزمین اسراییلاسرائیل به دست فراموشی نسپرد و هیچگاههیچ‌گاه از نیایش و امید برای بازگشت دگربار به میهن اجدادی و رسیدن دوباره به [[آزادی سیاسی]] باز نایستاد.

به دلیل تعلقات تاریخی و سنتی، یهودیان در تمامی نسلهاینسل‌های خود در [[علیا|آرزوی بازگشت]] به سرزمین اسرائیل و استقرار دوباره در میهن باستانی خود بوده‌اند: و در نسلهاینسل‌های اخیر بازگشت همگانی یهودیان به سرزمین اسرائیل رخ داده‌است، که در چارچوب پیشگامانپیش‌گامان و پیشآهنگانپیش‌آهنگان و مبارزان، روح یهودی را به این سرزمین بازگردانده اند؛بازگردانده‌اند؛ [[زبان عبری]] احیا شده‌است، شهرها و روستاهائیروستاهایی را شالوده ریزیشالوده‌ریزی کرده و برپا ساخته‌اند،ساخته‌اند و کشوری شکل گرفته که براقتصادبر اقتصاد و فرهنگ خود حاکم شده‌است،شده‌است و درواقعدر واقع موجودیت اجتماعی، فرهنگی و ملی سرزمین اسراییلاسرائیل را زنده کرده‌اند. این ملتی است که دراشتیاق صلح به سرمیسر بردمی‌برد و ازخوداز خود دفاع می‌کند و برکت پیشرفت برای زندگی همه ساکنان این سرزمین را بشارت می‌دهد و جان خود را درراهدر راه استقلال ملی خویش نثار می‌کند.

درسالدر سال [[۱۸۹۷ (میلادی)|۱۸۹۷]] میلادی، [[کنگره صیونیجهانی صهیونیسم]] با فراخوانی [[تئودور هرتسل|تئودور (بنیامین زئب) هرتسل،هرتسل]]، که رویای شالوده ریزیشالوده‌ریزی کشور یهود را بشارت داده بود، برپا گردید، و حق ملت یهود را برای برپائیبرپایی کیان ملی درسرزمیندر سرزمین پدری خویش اعلام کرد.

این حق دراعلامیهدر [[اعلامیه بالفور]] درتاریخدر دومتاریخ [[۲ نوامبر]] [[۱۹۱۷ (میلادی)|۱۹۱۷]] میلادی، به رسمیت شناخته شد،شد و [[مجمع عمومی ملل متفق]] آن را تصویب کرد. این مجمع به رابطه تاریخی ملت یهود و سرزمین اسرائیل اعتبار بین‌المللی بخشید و تائید کرد که ملت یهود ازحقاز حق خویش برای بهره مندبهره‌مند بودن از استقرار در خانه ملی خود برخوردار است.

فاجعه «شوآه» ([[هولوکاست]])، که طی آن میلیونهامیلیون‌ها نفرازیهودیاننفر از یهودیان اروپا کشته شدند، باردیگربهبار دیگربه روشنی و بدون هیچ تردیدی ثابت کرد که راهکارراه‌کار معضل ملت یهود که از نداشتن مام میهن و استقلال برای خود ناشی می‌شد، برپاسازی دوباره کشور یهودی در سرزمین اسرائیل است. کشور یهود باید به روی همه یهودیان گشوده باشد و به ملت یهود مقام و جایگاه یک ملت متساوی الحقوقمتساوی‌الحقوق با سایرمللسایر ملل را اعطا کند.

پناهندگان بازمانده ازکشتاراز [[هولوکاست|کشتار هولناک نازیهانازی‌ها در دراروپااروپا]] و یهودیان در دیگر سرزمینهاسرزمین‌ها علیرغم همه سختیهاسختی‌ها و موانع و مخاطرات، از مهاجرت به سرزمین اسرائیل باز نایستادند و دمی از پیگیری حق خود در برخورداری از زندگی توام با [[حقوق بشر|احترام بشری]] و بهره مندیبهره‌مندی از [[آزادی]] در میهن خود فرو نماندند.

بنابراین ما، اعضای شورای مردمی، نمایندگان جامعه یهودی و جنبش صهیونیسم،[[صهیونیسم]]، همزمانهم‌زمان با پایانپایان‌گرفتن گرفتن[[قیومیت بریتانیا بر فلسطین|قیمومت بریتانیا براین خاک،خاک]]، در اینجا گردگردهم آمده‌ایم و به برکت حق طبیعی و تاریخی مان،تاریخی‌مان، و با تکیه بر مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، برپائی کشور مستقل یهودی در سرزمین اسرائیل را اعلام می‌کنیم.

ما تعیین می‌کنیم که ازلحظه پایان گرفتنپایان‌گرفتن قیمومت بریتانیا، که امشب خواهد بود، ازبامداداز بامداد شنبه ششم ماه [[۶ ایار]] سال پنج هزار و هفتصد و هشت[[۵۷۰۸ (عبری)]] (پانزدهم ماه[[۱۵ مه]] سال [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] میلادی) و تا برپائی بنیادها ونهادهایو نهادهای حکومتی برگزیده مردم که امری واجب برای هر کشور است، و براساس قانون اساسی کشور که تصویب مجلس موسسان تدوین و تصویب خواهد شد، و این امر حداکثر تا اول[[۱ اکتیر]] ۱۹۴۷[[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] میلادی انجام خواهد گردید، مجمع ملی به مثابه شورای موقت کشوری عمل خواهد کرد، و نهاد اجرائیاجرایی آن، امور ملت را اداره خواهد کرد، و به مثابه دولت موقت کشوریهودی؛کشور یهودی؛ کشور کشوراسراییلاسرائیل خواهد بود.

درهای کشوراسراییلکشور اسراییل به روی مهاجرت و [[علیا|بازگشت یهودیان]] و گردآوری پراکندگان در سراسر جهان گشوده‌است. دولت اسرائیل برای آبادانی وعمرانو عمران این سرزمین به سود همه ساکنان آن تلاش خواهد کرد. کشور اسراییلاسرائیل برپایه اصول آزادی،[[آزادی]]، [[عدالت]] و [[صلح]] که آرمان و خواست همه [[پیامبران یهود]] بوده‌است، برپا می‌شود. کشوراسرائیل [[برابری اجتماعی|تساوی حقوق اجتماعی]] و [[آزادی سیاسی|سیاسی]] کامل را برای همه ساکنان آن، بدون تفاوت میان پیروان مذاهب، نژادها و جنسیتهایجنسیت‌های مختلف رعایت می‌کند و [[آزادی مذهب،مذهب]]، وجدان، زبان، آموزش و فرهنگ را محترم می‌شمارد. اسرائیل پاسدار [[بناهای مهم مذهبی اورشلیم|اماکن مقدس همه ادیان]] خواهد بود و به اصول منشورجهانی[[منشور مللجهانی حقوق متحدبشر]] وفادار خواهد ماند و برای اجرای قطعنامه ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ تلاش خواهد کرد و به هدف تامین وحدت اقتصادی سراسر این سرزمین، اقدام خواهد کرد.

ما سازمان ملل متحد را فرا می‌خوانیم تا به ملت یهود برای بنیان نهادنبنیان‌نهادن کشور خود دست یاری دهد و اسرائیل را بعنوان عضوی متساوی الحقوقمتساوی‌الحقوق با کشورهای دیگر بپذیرد.

ما [[عرب اسرائیلی|اعراب ساکن کشوراسرائیلکشور اسرائیل]] را – حتی در این روزهائیروزهایی که در معرض هجوم خونین آنان قرار داریم - فرا می‌خوانیم تا صلح را رعایت کنند و به شکل گیریشکل‌گیری کشور جدید دست یاری دهند و ازحقاز حق شهروندی کامل بهره مندبهره‌مند گردند و در همه نهادها و بنیادهای ملی و حکومتی دارای نمایندگان خویش باشند.

ما دست صلح و حسن همجواریهم‌جواری به سوی همه کشورهای همسایههم‌سایه و ملتهایملت‌های آنها دراز می‌کنیم و آنان را به همکاریهم‌کاری و همیاریهم‌یاری با ملت مستقل یهود در سرزمین پدری او فرا می‌خوانیم. کشور اسرائیل حاضر است سهم خود را در تلاش مشترک برای پیشبرد سراسر کشورهای [[خاورمیانه]] ایفا کند.

ما ملت یهود درسرزمینهایدر سرزمین‌های پراکندگی را فرامیفرا می‌خوانیم خوانیمتا با مهاجرت خویش به کشور نوپای اسرائیل آن را تقویت کنند و برای آبادانی کشور یهودی دست یاری دهند و در پیکاری که به هدف اجرای آرمانهایآرمان‌های دیرینه یهودیان به هدف باز رسیدن به نجات [[بنی اسرائیل|قوم اسرائیل]] جریان دارد سهیم گردند.

با توکل به صخره اسرائیل (پروردگار یکتا)، ما گردآمدگان درنشستدر نشست مجمع موقت ملی درشهردر تلشهر آویو،[[تل‌آویو]]، امروز و درایندر شامگاهاین شنبهشام‌گاه پنجمشنبه ماه[[۵ ایار]] از سال پنج[[۵۷۰۸ هزارو هفتصد وهشت(عبری)|۵۷۰۸]] عبری (چهاردهم ماه[[۱۴ مه]] سال [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] میلادی) با امضای خود شاهدی براعلامیهبر اعلامیه استقلال درخاکدر خاک میهن خود هستیم».