نشانگان منییر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نشانگان منییر''' {{انگلیسی|Meniere syndrome}} شایع‌ترین علت [[سرگیجه]] واقعی می‌باشد که در فرم کلاسیک خود با حملات سرگیجه تکرار شونده، [[وزوز گوش]] و [[کاهش شنوایی]] حسی - عصبی و احساس پری و افزایش فشار در گوش در تظاهر می‌یابد. این بیماری بیماری [[گوش داخلی]] است که در آن افزایش فشار [[مایع اندولنف]] را داریم. بیشترین شیوع در ۴۰ تا ۶۰ سالگی است. حملات سرگیجه حداقل بیست دقیقه طول می‌کشد و اغلب با [[تهوع]] و [[استفراغ]] توام است.

علائم بیماری در ۹۰-۷۵% بیماران با دارو قابل کنترل یا تخفیف است. درمان با استفاده از داروهایی مانند [[متوکلوپرامید]]، [[پرومتازین]]، [[دیمن هیدرینات]]،[[بتاهیستین]]، [[کلونازپام]] و...قابل کنترل است. برای درمان منییر علاوه بر درمان علامتی لازم است بیمار رژیم غذایی کم نمک و کم چرب داشته باشد. داروهایی که دفع ادرار را افزایش می دهند مانند [[استازولامید]] نیز برای درمان این بیماری سودمند است.