حد زیرین پرکامبرین در حقیقت مقارن با پیدایش زمین در حدود 46.6 میلیارد سال پیش است. با توجه به اینکه هیچگونه اطلاعی از 700 میلیون سال اولیه آن وجود ندارد، شاید بتوان این مدت را زمان قبل از زمین شناسی در نظر گرفت. بطور کلی پرکامبرین با قدیمیترین سنگهای تعیین سن شده زمین در غرب گرینلند یعنی تقریبا 3.8 میلیارد سال پیش شروع میشود. حد بالایی پرکامبرین را معمولا با ظهور اولین جنس از تریلوبیتهای مربوط به قاعده کامبرین مشخص میکنند. در واقع ظهور این تریلوبیتها میتواند نشانه پایان پرکامبرین باشد.
شناخت پرکامبرین
خط ۹:
سنگوارههای پرکامبرین
سنگوارهها و فسیلهای پرکامبرین چندان شناخته شده نبوده و فراوان نمیباشند. ولی گاهی اوقات فسیلهایی با سن پرکامبرین یافت میشود. احتمالا عادی ترین سنگوارههای پرکامبرین، ستونها یا برجستگیهای کاملا لایه لایه از جنس کربنات کلسیم میباشد. این ساختمانها که استروماتولیت (StromatoStromatu lite) نام دارد، بقایای موجودات حقیقی نبوده، بلکه مواردی هستند که توسط جلبکها رسوب کردهاند. اگرچه استروماتولیتها غالبا ساختمانهای نسبتا بزرگی دارند، ولی اکثر سنگوارههای دیگر پرکامبرین در حد میکروسکوپی و کوچک هستند. در آفریقای جنوبی سنگهای پرکامبرین قدیمی، با سن بیش از 3.1 میلیارد سال، پیدا شده است که شامل باکتریها و جلبکهای سبز - آبی هستند. محتوای فسیلی پرکامبرین بدلیل اینکه موجودات این دوران دارای بدنی نرم و قابل انعطاف بودند، بسیار کم و محدود میباشد.
زمینهای پرکامبرین
خط ۲۶:
•سنگهای آذرین و رسوبی تخریبی اغلب دگرگون شده : این سنگها جوانتر از سنگهای قبلی بوده و بر روی آنها قرار میگیرند. این سنگها به علت داشتن کلریت سبز رنگ بوده و به مجموعه سنگهای سبز رنگ مشهور هستند.
آب و هوای پرکامبرین
به علت کمبود اطلاعات فسیلی از پرکامبرین نمیتوان به خوبی در مورد آب و هوای این دوره اظهار نظر کرد. شواهد آب و هوایی اندک موجود در پرکامبرین بسیار متناقض میباشد. چون از یک طرف فراوانی کربناتها از قبیل دولومیت و ساختمان جلبکی احتمالا معرف آب و هوای گرم میباشد و از طرف دیگر وجود تیلیتها در روی اکثر سپرها حاکی از یک زمان یخبندان عمومی میباشد. بطور کلی از روی تمامی شواهد موجود میتوان نتیجه گرفت که پرکامبرین دارای آب و هوای گرم و مرطوب با اتمسفر غنی از بخار آب بوده است. بطوری که بخارات آب در ارتفاعات، باعث تشکیل و گسترش یخچالها شدهاند. رسوبات ماسه سنگی و شیلهایی که از این زمان باقی ماندهاند، نشاندهنده وجود عوامل فرسایشی است که بر سطح زمین حکمفرما بوده است.