بهار عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

مجموعه‌ای بی‌سابقه و در حال جریان از قیام‌ها، [[راهپیمایی|راهپیمایی‌ها]] و اعتراضات در کشورهای عمدتاً عرب‌نشین [[شمال آفریقا]] و [[خاور میانه|جنوب غرب آسیا]] شامل: [[تونس]]، [[مصر]]، [[لیبی]]، [[سوریه]]، [[یمن]]، [[بحرین]] و [[اردن]] و در سطحی کوچک‌تر [[عربستان سعودی]]، [[الجزایر]]، [[عمان]]، [[کویت]]، [[مراکش]]، [[موریتانی]] و [[سودان]]است. غالب مخالفان در کشورهای عربی شعار {{به عربی|الشعب یرید اسقاط النظام}} یعنی «مردم خواهان برکناری رژیم هستند» سر می‌دهند.<ref> [[آندری کاراطایف|Korotayev]] A., Zinkina J. [http://cliodynamics.ru/index.php?option=com_content&task=view&id=276&Itemid=70 Egyptian Revolution: A Demographic Structural Analysis. ''Entelequia. Revista Interdisciplinar'' 13 (2011): 139–65.]</ref>

 

{{Annotated image

|float = none

{{Annotation|555|190|[[اعتراضات در یمن (۲۰۱۱)|<span style="color:white;">یمن</span>]]|font-size=14}}

}}

این اعتراضات در [[۱۸ دسامبر]] ۲۰۱۰ با [[قیام تونس (۲۰۱۰–۲۰۱۱)|قیام تونس]]، در پی خودسوزی [[محمد بوعزیزی]] در اعتراض به فساد و بدرفتاری پلیس، آغاز شد. به دلیل وجود شرایط مشابه در سایر کشورهای منطقه و موفقیت اعتراضات در تونس، اعتراضات با زنجیره‌ای از ناآرامی‌ها در الجزایر، اردن، مصر، یمن، بحرین، لیبی و عربستان و در سطحی کوچک‌تر دیگر کشورهای عرب ادامه یافت. در بسیاری از موارد روزهای اوج اعتراضات با نام «روز خشم» {{به عربی|یوم الغضب}} یا اصطلاحاتی مشابه توصیف شده‌است.

بسیاری از این اعتراضات در کشورهایی رخ داده‌است که حاکمین آن از همپیمانان ایالات متحده محسوب می‌شدند و از حمایت‌های اقتصادی و سیاسی این کشور استفاده می‌کردند.