کیچ: تفاوت میان نسخه‌ها

[[میلان کوندرا]] در «[[هنر رمان]]» دربارهٔ این واژه نوشته‌است:

«{{نقل قول|نگرش کیچ و رفتار کیچ وجود دارد. نیاز انسان کیچکیچ‌منش منش{{به (آلمانی|Kitschmensch)}} به کیچ، عبارت است از نیاز به نگریستن خویشتن در آینهٔ دروغ زیباکننده، و بازشناختن خشنودانه و شادمانهٔ خویش در این آینه. در نظر بروخ،[[هرمان بروخ|بروخ]]، کیچ از دیدگاه تاریخی، به [[رمانتیسم]] احساساتی قرن نوزدهم مربوط می‌شود. زیرا در [[آلمان]] و [[اروپای مرکزی،مرکزی]]، قرن نوزدهم بسی رمانتیک تررمانتیک‌تر از نقاط دیگر (و خیلی کمتر از [[رئالیسم|رئالیست]]) بوده است؛ در این جاستاین‌جاست که کیچ بی اندازهبی‌اندازه شکفته می‌شود، در این جاستاین‌جاست که کلمهٔ کیچ پدید می‌آید و هنوز هم فراوان بکاربه کار برده می‌شود. ما،ما در پراگ،[[پراگ]] دشمن اصلی هنر را در کیچ دیده‌ایم. در [[فرانسه]] چنین نیست. در اینجااین‌جا در مقابل هنر حقیقی، تفریح و تفنن گذاشته می‌شود، و در مقابل هنر وزین و والا، هنر سبک مایهسبک‌مایه و رشد نایافتهرشدنایافته. و اما من هرگز از [[رمان پلیسی|رمان‌های پلیسی]] [[آگاتا کریستی]] به خشم نیامده امنیامده‌ام! در عوض، چایکوفسکی،[[چایکوفسکی]]، راخمانینوف،[[سرگئی راخمانینوف|راخمانینوف]]، [[ولادیمیر هوروویتز|هوروویتز]] وقتی که [[پیانو]] می‌زند، فیلم‌های بزرگ هالیوودی،[[هالیوود]]ی، [[کرامر بر ضد کرامر،کرامر]]، [[دکتر ژیواگو (فیلم)|دکتر ژیواگو]] (بیچاره [[بوریس پاسترناک|پاسترناک]]!)، کسانی و چیزهایی هستند که من عمیقاً و صمیمانه از آنها نفرت دارم. و بیش از پیش از روحیهٔ کیچ موجود در آثاری که از نظر شکل مدعی [[نوگرایی اند]]‌اند برآشفته می‌شوم. (اضافه کنم: نفرتی که [[نیچه]] نسبت به «کلمه‌های زیبا» و «رداهای نمایشی» [[ویکتور هوگو]] در خود احساس می‌کرد، نشانهٔ بیزاری از کیچ قبل از پیدایش کلمهٔ آن بود.)<ref>{{پک|کوندرا|۱۳۸۶|ک=هنر رمان|ش=۱|ص=۲۳۵}}.</ref>}}