مکتب التقاطی: تفاوت میان نسخه‌ها

از نظر فلاسفه هریک از این مکتب هامکتب‌ها دنباله ی مکتب پیشین بوده، دارای ارزشی متساوی هستند و جمع کثیری از آنان تئوری هاییتئوری‌هایی بر این پایه وجود آورده اندآورده‌اند. '''(هگل)''' سعی می کندمی‌کند سلسله مراتب سبک هایسبک‌های متفاوت را بصورت یک <big>گفتمان و دیالکتیک</big> حل کند.وی این مکتب هامکتب‌ها را سلسله ایسلسله‌ای از <big>((تز)) ، ((آنتی تز)) و ((سن تز))</big> می داندمی‌داند و چون مکتب اکلکتیزم را نتیجه ی برخورد سبک هایسبک‌های متفاوت می داند،می‌داند، آن را توصیه می کردمی‌کرد.ولی در عمل از اکلکتیزم بصورت ناخوشایندی استفاده شد..<ref>تاریخ معماری مدرن، </ref>

که از همان ابتدا نویسندگان روشنفکر و پیشرو به مخالفت با آن پرداختند، از مخالفان ((گوتیه)) می گویدمی‌گوید: اگر قرار است فلسفه ی اکلکتیزم درست باشد من هم بی میل نیستم دزدی کنم که این خود فلسفه ی اکلکتیک است.از طرف دیگر نیز تعداد زیادی از افراد بصراحت از اکلکتیزم دفاع می کردندمی‌کردند. ((اروی)) می گویدمی‌گوید: هنر هرگز تا این حد آزاد نبوده است،نبوده‌است، زیرا که ناچار نیست که از قیودی که مد روز بوجود می آوردمی‌آورد تبعیت کند. این برای زمان ما افتخاری ست که از تمام سبک ها،سبک‌ها، بهر نحو و عنوان، استقبال می کندمی‌کند.زیرا با بالا رفتن سطح آموزش هنری، مردم مردم بهتر می توانندمی‌توانند ارزش سبک هایسبک‌های مختلف را درک کنند.

''پیروان مکتب اکلکتیزم'' (<big>مثل گارنیه</big>) بر این نظر بودند که باید از مدل هایمدل‌های گذشته آزادانه استفاده کرد.با احیای مجدد مدل هایمدل‌های گذشته مخالفت داشتند. ولی در عمل آنه هرگز استفاده ی صحیح از این سبک هاسبک‌ها نکردند، یعنی به خلق ترکیب هایترکیب‌های تازه راضی نشدند و خود را در چهارچوب اصلاحات فرهنگی مکتب اکلکتیزم محدود کردند.درک این مسئله که چطور یک معمار تحصیل کرده مرتباً از شاخی به شاخی می پردمی‌پرد و بدنبال تجربه در سبک هایسبک‌های مختلف است، تا حدی مشکل است. معماران نماینده ی فرهنگ از هم گسیخته ی زمان هستند. فرهنگی که پیوند خود را با گذشته از دست داده و درهای خود را بسوی تجربیات نا متناجس و تازه ایتازه‌ای گشود، بدون اینکه قادر باشد از این میان راه مشخص و معینی را انتخاب کند.<ref>تاریخ معماری مدرن</ref>

از زمان انقلاب 1848۱۸۴۸ یعنی وقتی که هنر، علم و سیاست، بیش از پیش به یکدیگر مربوط شدند، اختلافات بین اکلکتیزم و رسیونالیست هارسیونالیست‌ها به اوج خود رسید. در سال 1852۱۸۵۲ رسیونالیست هارسیونالیست‌ها به رهبری (ویولت لودوک) با نوشتن مقالاتی بر علیه (اکلکتیزم) ، تأکید می کندمی‌کند که معماری باید بر پایه ی عملکرد، راه حل هاحل‌ها و خواص مصالح ساختمانی مستقر شود، و تمام انتقادات وارد بر اکلکتیزم را به آکادمی (مدرسه ی هنرهای زیبا گراندپری) نسبت داد.هنگامی که تکنیک هایتکنیک‌های ساختمان بسرعت رو به تکامل می رفت،می‌رفت، فرهنگ هنری مورثی وارد بحران نهایی خود می شودمی‌شود.مکتب اکلکتیست سعی می کندمی‌کند که به استخوان بندی ساخت مهندسان، متانت و تشخص بدهد، بدون اینکه خود به اصلی قابل قبول دست یافته باشد.در سال 1876۱۸۷۶ مقرراتی برای آموزش آکادمیک تدوین شد در حالی که جنبه هایجنبه‌های قدیمی آموزش را تأیید می کردمی‌کرد بعضی از نظریات سیستماتیک رسونالیست هارسونالیست‌ها را در موارد درسی در آن گنجاند.در برنامه ی جدید از سبک هاسبک‌ها به بعنوان وسیله ایوسیله‌ای فرعی صحبت شده استشده‌است که هیچکدام بر دیگری مزیتی ندارد، و آنچه معماران را از مهندسین متمایز می داردمی‌دارد آزادی در انتخاب فرم هایفرم‌های مختلف است، که آن هم بنوبه خود امری ست فردی و تنها به طبقه معمار مربوط نمی شودنمی‌شود زیرا بیشتر به احساس بستگی دارد تا به منطق. در این ایام اکلکتیزم دیگر به عنوان یک سبک بی ثبات تعبیر نمی شودنمی‌شود و هدفش آن است که آگاهانه خود را از قید هرنوع مقررات رها ساخته، با چشمی بیطرفانه به مسائل بپردازد.هنرمندان پیشقدم جنبش مدرن با تکیه بر اصول آزادی فردی و اهمیت تخیل، بیانی نوین و مستقل از مدل هایمدل‌های تاریخی خلق می کنندکهمی‌کنندکه با موفقیت در مقابل سبک هایسبک‌های کهن عرض اندام می نمایندمی‌نمایند.<ref>تاریخ معماری مدرن،هنر در گذر زمان </ref>

تاریخ معماری مدرن، لئوناردو بنه ولو، ترجمه سیروس باور، نشر دانشگاه تهران،1384تهران،۱۳۸۴