آمادئو مودیلیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Amedeo Modigliani, Nu couché de dos.jpg|thumb|''[[خودنگاره]],'' ۱۹۱۹, oil on canvas, [[São Paulo Museum of Art]], [[Saoسائوپائولو]] Paulo, Brazil[[برزیل]]]]

مادلیانی در دورتان کار با Micheli استعداد خوبی نشان می‌داد، و فقط وقتی که دچار سل شد دست از کار کشید. در سال ۱۹۰۱، در حالیکه در رم بود، به کارهای Domenico Morelli،Morelli ، نقاش کتب مقدس و متون ادبی علاقمند شد. او به حد زیادی از Morelli تاثیر پذیرفته بود (در حالی که این نقاش به عنوان الهام برای گروهی به نام Macchiaioli بود که مخالف قواعد مشخص شدهٔ مدرسه‌ای برای نقاشی بودند و بیشتر به طبیعت هنر معتقد بودند– macchia به معنای لکه).

این جنبش هنری کوچک و محلی بیشتر برای مخالفت با شیوهٔ نقاشی آکادمیک هنرمندان برژوا بوجود آمد. ارتباط او با این گروه از طریق اولین استادش یعنی Guglielmo Micheli بود. MicheliنهMicheli نه تنها خودش عضو این گروه بود بلکه شاگرد [[جووانی فاتوری]]<ref>Giovanni Fattori معروف،</ref>
معروف ، بنیانگزار جنبش Micheli' بود.

با وجود دوری او از شیوهٔ Macchiaioli،Macchiaioli ، مادلیانی به استادش علاقه داشت و او را superman خطاب می‌کرد. این اسم خودمانی نشان می‌داد که او نه تنها در هنر خود زبردست است بلکه بیشتر اوقات هم عادت داشت از کتاب «چنین گفت زرتشت» اثر نیچه نقل قول کند. Fattoriغالبا از کارگاه او بازدید می‌کرد و خلاقیت این شاگرد جوان را می‌ستایید.

در ۱۹۰۲ او در پی علاقهٔ شدیدش به هنر در دانشکده هنرهای زیبایی (<ref>Accademia di Belle Arti)</ref> در مدرسهٔ ازاد نقاشی پیکره‌های عریان <ref>Scuola Libera di Nudo))</ref> در فلورانس نام نویسی کرد. یک سال بعد در حالیکه هنوز از سل رنج می‌برد به ونیز رفت و این بار در موسسهٔ هنرهای زیبایی (<ref>Istituto di Belle Arti)</ref> ثبت نام کرد. او در ونیز برای اولین بار ح.ش.ی.ش مصرف کرد و به جای درس خواندن بیشتر وقتش را در محله‌های بدنام سپری می‌کرد. تاثیر این شیوهٔ زندگی بر روی سبک هنری او قابل حدس است، هرچند این گونه انتخاب‌ها ناشی از شورجوانی یا عیاشی کلیشه‌ای نبود و رفتاری است که از هنرمندان خرده آن دوران انتظار می‌رفت و عقاید او در مورد زندگی بیانگر علاقهٔ او به فلسفهٔ نیچه‌است.

بودلیر و داننزیو هم با زیباییهای پست و القای این بینش از طریق نقاشی‌های سمبلیک هنرمندان را به خود جذب کردند " این را مادلیانی،مادلیانی ، وقتی که مادرش او را بعد از بهبودش از سل به کاپری برده بود، برای Oscar Ghiglia نوشته. این نامه‌ها در رشد عقاید و پرورش ذهن مادلیانی بسیار موثر بود زیراGhigliaزیرا Ghiglia هفت سال از او بزرگتر بود و این طور به نظر می‌رسد که او به مادلیانی جوان محدود بودن سطح فکری اش را گوش زد می‌کرده. مثل سایر نوجوانان مادلیانی به معاشرت با بزرگترها علاقه نشان می‌داد و Ghiglia با توجه مشفقانهٔ خود و از طریق نامه‌های مداوم (که موجود هستند) در تمام مراحل بلوغ مادلیانی در کنارش بود.

در ۱۹۰۶ مادلیانی به پاریس، مرکز سبک‌های هنری، رفت. در حقیقت حضور او در مرکز فعالیت‌های فعالیت‌های هنری همزمان با ورود دو تن از کسانی بود که آثارشان در دنیا ماندگار است : :[[جینو سورینی]]<ref>Gino Severini</ref> و [[خوان گریس]]<ref>Juan Gris</ref>.

در ۱۹۰۲، در مرحلهٔ رشد زندگی حرفه‌ای مادلیانی، بانظرات [[آندره سالومون]]<ref>Andre Salmon</ref> که مصرف مواد مخدر و مشروبات را تشویق کرده بود و با پیدایش سبک مادلیانی و موفقیت آن، خیلی‌ها تلاش کردند تا با استفاده از مواد و شیوهٔ زندگی مادلیانی از او تقلید کنند. Salmon – اشتباها – ادعا کرد در حقیقت مادلیانی وقتی مست نیست یک هنرمند با کارهایی بی روح است :... از روزی که او خودش را در نوع خاصی از عیاشی محسور کرد، ناگاه نوری که هنر او را تغییر داد، بر او تابید. از آن روز به بعد او تبدیل به هنرمندی شد که باید جزو اساتید زندهٔ هنر به حساب آید بعد از چنین ادعاهایی بسیاری از هنرمندانی که این نوع بینش و تکنیک‌هایی در کارشان نداشتند، نتوانستند آثار خاصی را خلق کنند. در حقیقت، تاریخ نویسان هنر، معتقدند که مادلیانی اگر در عیاشی افراط نمی‌کرد، می‌توانست به مراحل عالی و بالاتر هنری برسد. ما فقط می‌توانیم تصور کنیم او او چه موفقیتی بدست می‌آورد اگر خود- ویرانی را کنار میگذاشت.

مادلیانی ابتدا تحت تاثیر آثار [[هانری تولوز لوترک]]<ref>Henri de Toulouse-Lautrec</ref> بود، ولی در طی سال‌های ۱۹۰۷ او شیفتهٔ کارهای [[پل سزان]]<ref>Paul Cézanne</ref> . سرانجام او سبک مخصوص به خودش را بوجود اورد که به سختی قابل طبقه بندی کنار کارهای سایر هنرمندان است.

او در ۱۹۱۰در ۲۶ سالگی اولین عشق زندگی اش , [[آنا آخماتووا]]<ref>Anna Akhmatova</ref> شاعر روسی، را دید. کارگاه انها در یک ساختمان بود و با اینکه آنا ۲۱ ساله تازه ازدواج کرده بود، رابطهٔ آنها شکل گرفت.او با قد بلند و موهای تیره (مثل موهای مادلیانی)، پوستی کمرنگ و چشمهایی خاکستری با رگه‌های سبز مادلیانی شد و این زوج مجذوب هم شدند هرچند که آنا بعد از یکسال به شوهر خویش بازگشت.

در ۱۹۰۹ مادلیانی مریض و خسته از شیوهٔ زندگی اش به خانه، یعنی لیورنو بازگشت. بزودی او دوباره در پاریس بود و اینبار کارگاهی در Montparnasse کرایه کرد. او خودش را بیشتر به عنوان یک مجسمه ساز می‌دانست تا نقاش و تشویق سده بود تا از سبک Paul Guillaume پیروی کند و یک دلال کارهای هنری هم به کارهای او علاقمند شده بود و او را به [[کنستانتین برانکوزی]]<ref>Constantin Brancusi</ref> مجسمه ساز معرفی کرد.

با کشیدن پرترهٔ هنرمندان معاصر و دوستانش در Montparnasse مثل : Chaim Soutine, Moise Kisling ,[[پابلو پیکاسو]]<ref>Pablo Picasso</ref> , [[دیگو ریورا]]<ref>Diego Rivera</ref> , Marie "Marevna" Vorobyev-Stebeslka, [[خوان گریس]]<ref>Juan Gris</ref> , [[ماکس ژاکوب]]<ref>Max Jacob</ref> , [[بلز ساندرار]]<ref>Blaise Cendrars</ref>, andو [[ژان کوکتو]]<ref>Jean Cocteau،Cocteau</ref> ، به منظور تعریف روش خاص خودش. در اغاز جنگ جهانی اول، مادلیانی یعی کرد تا در ارتش اسم نویسی کند اما به خاطر وضع بد سلامتی اش او را نپذیرفتند.

بسیاری از فرانسوی‌ها او را با نام modi (نفرین شده) می‌شناسند و در میان خانواده و دوستانش هم dedo،dedo ، مادلیانی مردی بود خوش سیمایی بود که توجه خانمها را جلب می‌کرد.

تا ۱۹۱۶ او با شاعر هلندی و فروشندهٔ آثار هنری یعنی Leopold Zborovski،Zborovski ، همسر آنا،آنا ، دوست بود.

در تابستان همان سال، مجسمه ساز روسی Chana Orloff مادلیانی را به هنرآموز زیبا و ۱۹ ساله به نام Jeanne Hébuterne مدل کارهایTsuguharuکارهای Foujita،Tsuguharu Foujita ، معرفی کرد. Hébuterne که از یک خانوادهٔ کاتولیک سنتی و برژوا بود بخاطر رابطهٔ نامشروع با نقاشش،نقاشش ، که به نظرشان یک انسان هرزه و بدتر از آن یهودی، او را طرد کردند. HébuterneباHébuterne با وجود نارضایتی خانواده اش، خیلی زود با او زندگی می‌کرد و با اینکه Hébuterne حالا معشوقهٔ او بود، حضورشان در مکان‌های عمومی توجه مردم را حتی بیشتر از کارهای مادلیانی جلب کرده بود.

بعد از اینکه مادلیانی و Hébuterne به شهر Niceنیس نقل مکان کردند , Hébuterne باردار شد و دختری بدنیا آورد که او را Jeanne نام نهادند (۱۹۱۸ – ۱۹۸۴).

== شهر نیس ==

در مدتی که او در Niceنیس بود مادلیانی، فوجیتا و سایر هنرمندان با کمک Leopold Zborovski سعی کردند تا آثار خود را به جهانگردان پولدار بفروشند. مادلیانی توانست تعداد کمی ازکارهایش را در ازای مقدار کمی پول بفروشد. با این حال، در این دوران او توانست بهترین آثار خود را که بعدها محبوب‌ترین و با ارزش‌ترین کارهای او ست، خلق کند.