از خانواده [[پیکورنا]] [[ویروس]]ها و جنس [[هپاتویروس]] است که قبلا تحت عنوان آنتروویروس ۷۲ طبق بندی شده‌است. اما اکنون بنام [[هپاتیت عفونی]] نامیده می‌شود. این ویروس کروی شکل است و تقارن ۲۰ وجهی دارد. بدون پوشش است, و [[RNAآران‌ای ویروس]] آن(RNA مثبت) است. توسط [[دهان]] و [[مدفوع]] انتقال می‌یابد. دوره کمون آن تقریبا ۱ ماهه‌است. بیماری مزمن [[کبد]]ی ایجاد نمی‌کند و به ندرت کشنده‌است و هیچ تشانه [[آنتی ژن]]ی با دیگر ویروس‌های کبدی ندارد. [[انسان]] و [[میمون]] میزبان‌های طبیعی این ویروس هستند. [[نوکلئوکسید]] آن در برابر [[اتر]] و [[اسید]] از سایر پیکورنا ویروس‌ها مقاوم‌تر است و به علت همین مقاومت باید در برخورد با [[بیماران]] مبتلا احتیاط کرد. با استفاده از گیرنده‌های سطح [[سلول]]های [[کبدی]] وارد سلول می‌شود. جزئیات پاتوژنیسیته برای این ویروس مشخص نیست. از طریق [[دستگاه گوارش]] فرد را آلوده می‌کند. احنمالا در سلول‌های اوروفارنکس و اپیتلیال [[روده]] تکثیر پیدا می‌کند. اگرچه انترفرون باعث محدوده شدن ویروس می‌شود اما سیستم ایمنی نیز در صدمه زدن به سلول‌های کبدی آلوده به ویروس و حذف آنها از بدن بی تاثیر نیست. به دنبال ضایعات سلول‌های کبدی [[یرقان]] ظاهر می‌شود. این ویروس از طریق [[صفرا]] وارد روده و مدفوع می‌شود و از ۱۰ روز قبل از ظهور علایم و ایجاد [[آنتی‌بادی]] در [[مدفوع]] وجود دارد و از طریق مدفوع منتشر می‌شود.
