حزب نیروی سوم: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۲۸:
همكاری ملکی و بقایی تا اوایل مرداد 1331 ادامه داشت. ولی پس از فاش شدن ملاقات پنهانی دكتر عیسی سپهبدی، یكی از دوستان دكتر بقائی با قوام السلطنه، در دورۀ زمامداری پنج روزه‌اش، پس از استعفای مصدق در 26 تیرماه 1331، اختلاف نظر شدیدی بروز كرد و منجربه تجزیه شدن حزب زحمتكشان و تشکیل حزب زحمتكشان ملت ایران - نیروی سوم به رهبری خلیل ملكی و یارانش در مهرماه سال 1331 گردید. <ref>نجاتي، غلام رضا؛ تاريخ سياسي بيست و پنج ساله ايران، تهران، مؤسسه خدمات فرهنگي رسا، 1373، ج 1، صص 158 – 157.</ref>
شاخه بقائی دست از حمایت مصدق برداشت و از آیت‌الله [[ابوالقاسمسیدابوالقاسم کاشانی|كاشانی]] پشتیبانی کرد، ولی شاخه ملكی (نیروی سوم) تا 28 مرداد 1332، در عین حال كه در نشریات خود مواضع انتقادی نسبت به دولت مصدق داشت از دولت مصدق در برابر مخالفان توده‌ای و دریاری‌اش حمایت می كرد. عمده انتقادات نیروی سوم از دكتر مصدق به سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی او مربوط می‌شد. آنها بر این نظر بودند كه حكومت به جای اتكاء به حمایت سرمایه داران می‌بایست به توزیع عادلانه ثروت بپردازد و اقتصاد را تنظیم كند. آنچه برای نیروی سوم در این مقطع اهمیت داشت اصلاحات اقتصادی و اجتماعی به شكل موازی بود كه در مقالات منتشره در روزنامه نیروی سوم و ماهنامه علم و زندگی، متعلق به حزب بسیار دیده می‌شود.<ref>آذري شهرضايي، رضا؛ جامعه سوسياليست‌هاي نهضت ملي ايران، تهران، مركز اسناد انقلاب اسلامي، 1383، صص 34 – 33.</ref>
رهبران و فعالان نیروی سوم عبارت بودند از: خلیل ملكی، [[جلال آل احمد]]، [[محمد علی فنجی]]، [[مسعود حجازی]]، [[داریوش آشوری]]، [[مرتضی مظفری]] و [[علی اصغر حاج سید جوادی]].