نیکلای بردیایف: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Berdyaev2.jpg|thumb|برای تاریخ بشریت «پایان خوشی» مقدر شده استشده‌است و آن غلبه بر شر، همچنین کسب آزادی است.]]

'''نیکلای الکساندرویچ بردیایف''' (۱۸ مارس ۱۸۷۴ – ۲۴ مارس ۱۹۴۸) <ref>Nikolai Berdyaev</ref>

فیلسوف سیاسی و مذهبی اهل [[اکراین]]، از نوجوانی شیفته [[فلسفه]] بود و با آراء [[شوپنهاور]] و [[کانت]] و [[هگل]] آشنایی داشت. بردیایف برخلاف تمایل پدرش که افسر بود، علاقه ایعلاقه‌ای به نظامی گری نداشت.

خودش خروج از جهان اشرافیت و پا نهادن به جهان انقلابی را رویداد اصلی زندگی خود می‌دانست. مسیری که [[زندان]] و [[تبعید]] را از هم برای او ارمغان آورد.

[[گئورگی پلخانف]]<ref>Георгий Валентинович Плеханов</ref> و آناتولی لوناچارسکی <ref>Луначарский, Анатолий Васильевич</ref> از همرزمان و رفقایش بودند. بردیایف در دوران دانشجویی به دلیل فعالیتهای ضد تزاری به زندان افتاد.

سال ۱۹۰۴ میلادی، ازدواج کرد و همسرش «لیدیا تروشوا» <ref>Lydia Trusheff</ref> نیز که چون خود او در آغاز در جنبش انقلابی شرکت جست، بعدها به آیین [[ارتدوکس]] روی آورد.

بردیایف علیه [[پاپ]] های‌های دروغین که به نطر او با معنویت هیچ میانه ایمیانه‌ای نداشتند، مقاله تندی نوشت و به جرم توهین به [[کلیسا]] مورد غضب قرار گرفت و گفته شد باید به سیبری تبعید شود. اما با پیش امدن انقلاب عملاً دادگاه او تشکیل نشد. اگر او در پایان سده هایسده‌های میانه می‌زیست، حتماً در آتش دادگاه [[تفتیش عقاید]] می‌سوخت.

بردیایف به [[سن پترزبورگ]] <ref>Санкт-Петербург</ref> نقل مکان کرد و سر دبیری مجله «راه نو» و سپس مجله «مسایل زندگی» را بر عهده گرفت. کسانی چون د. مریژکوفسکی، و. ریزانف، و. ایوانف، ف. سولوگوب، الکساندر بلوک، والری بریوسف، آ. بیلی، ل. شستوف، س. فرانک، پ. نوواگروسف، آ. رمیزف که گلهای سرسبد [[ادبیات]] و [[فلسفه]] زمان خود بودند، با این مجله هامجله‌ها همکاری می‌کردند.

با وجود گرایش ضد تزاری چون با [[انقلاب]] [[شوروی]] راه نیامد از آنجا رانده شد. او در سالهای [[جنگ جهانی دوم]]، در [[فرانسه]] اشغال شده بود و نازیها را به دیده نفرت می‌نگریست و نگران سرنوشت [[شوروی]] بود و از پیروزیهای آن شادمان می‌شد. تمایل داشت به زادگاهش برگردد اما شرایط زمان [[استالین]] مانع وی شد. بردیایف در ۲۳ مارس ۱۹۴۸ دور از میهنش، در [[فرانسه]] چشم از جهان فرو بست. بردیایف بر نویسندگان بسیاری تأثیر گذاشته استگذاشته‌است.

== اندیشه و آثار بردیایف ==

بردیایف شیفته [[مارکس]] بود. در زندگینامه ایزندگینامه‌ای که خودش نگاشته و پس از مرگش در ۱۹۴۹ میلادی به چاپ رسیده می‌نویسد: «من مارکس را آدم نابغه اینابغه‌ای می‌دانستم و اکنون نیز می‌دانم.» <ref>بردیایف. نیکالای، معرفت نفس، چاپ پاریس، سال ۱۹۸۹، ص ۱۳۲.</ref> اما او دیدگاه مذهبی داشت و برخلاف اصحاب [[کلیسا]] که از قرنها پیش مشغول توجیه و اثبات وجود خداوند هستند. توجه او به توجیه وجود انسان معطوف بود.

بردیایف در کتاب «فلسفه آزادی» (سال ۱۹۱۱) سنت خردگرایانه اروپای غربی را رّد کرده و استدلال می‌کند در عمل ایمان و معنویت راستین که در جامع گرایی نهفته است،نهفته‌است، شناخت واقعیت را ممکن می‌سازد و در جامع گرایی است که شخصیت آدمی ناپدید نمی‌شود.

او معتقد بود:اگرچه تاریخ جهان تنها با تلاش مشترک [[شرق]] و [[غرب]] آفریده می‌شود و هر ملتی رسالتی دارد، اما « روسیه می‌تواند اشراق شرقی را با فعالیت انسانی غرب و تحرک تاریخی فرهنگ پیوند بدهد.»

بردیایف در کتاب "سرنوشت روسیه" (۱۹۱۸) از «ضد و نقیض بودن» روسیه هم سخن گفته و تأکید کرده استکرده‌است که روسها [[آزادی]] را دوست دارند و از تنگ نظری بدورند اما در عین حال [[روسیه]] «کشوری است با برده منشی بی سابقه» و این «ضد و نقیض بودن» را می‌توان در جنبه هایجنبه‌های متعدد دیگری نیز مشاهده کرد.

بردیایف انقلابهای ماههای [[فوریه]] و [[اکتبر]] را در [[مسکو]] دید. در این هنگام او کتاب "مفهوم تاریخ" (۱۹۱۸) را می‌نوشت. در سال ۱۹۲۰ او را به عنوان استاد [[دانشگاه]] [[مسکو]] برگزیدند اما در همین سال بازداشت شد. در بازچویی، در باب اندیشه هایشاندیشه‌هایش چهل و پنج دقیقه جرف زد. بازجوی او که نامش «درژنسکی» بود، با دقت ‌شنیدشنید و بعد دستور داد وی را آزاد کنند و با اتومبیل به خانه اش برسانند.

در [[برلین]] و [[پاریس]]، نخبگان [[دین]] و [[فلسفه]] را به دور خود گرد آورد و با ماکس شیلر، ژاک مارتین و [[گابریل مارسل]] <ref>Gabriel Honoré Marcel</ref> معاشرت داشت و متفکر [[اگزیستانسیالیست]] بشمار می‌رفت.

سال ۱۹۳۷ کتاب «سرچشمه هاسرچشمه‌ها و مفهوم کمونیسم روس» <ref>The Origin of Russian Communism</ref> را به زبانهای آلمانی و انگلیسی منتشر نمود. این اثر به زبان روسی هم در سال ۱۹۵۵ پس از مرگ وی منتشر شده استشده‌است.

بردیایف، مخالف [[انقلاب]] بود و می‌گفت هر انقلابی، مصیبت و ناکامی است. انقلابهای موفق در دنیا وجود ندارند. مسؤولیت انقلاب هم بر دوش کسانی است که آن را انجام داده اندداده‌اند و هم به عهده آنانی که از وقوع آن جلوگیری نکرده اندنکرده‌اند. پیروزی انقلاب و سرکوبی آن از لحاظ پیامدها یکسان اند،

او فعالیتش را به عنوان یک مارکسیست آغاز کرد. اما بعدآً دشمن این شیوه تفکر شد و نوشت: « انقلابی روسیه خصلتاً ضد ملی است و روسیه را به جسدی بی جان مبدل کرده استکرده‌است.» <ref>بردیایف. نیکالای، راست و دروغ کمونیسم در کتاب "مسیحیت، آته ایسم و دوران معاصر"، چاپ پاریس، سال ۱۹۴۹، ص ۸۸ـ۸۹.</ref>

بردیایف هم سرمایه داری وهم ماتریالیسم را در تقابل با ساحت معنوی و متعالی انسان و عالم می‌داند. با اینجال بر او خوشبینی غالب بود و می‌گفت: برای تاریخ بشریت «پایان خوشی» مقدر شده استشده‌است و آن غلبه بر شر، همچنین کسب آزادی است. <ref>بردیایف. نیکالای، معرفت نفس، چاپ پاریس، سال ۱۹۸۹، ص ۱۳۲.۴۱۳۲٫۴.</ref>