سید هبة الدین شهرستانی: تفاوت میان نسخه‌ها

آموزش رسمی‌اش از سن ده سالگی آغاز شد که به تحصیل مقدمات علوم اسلام پرداخت و در طول ۹ سال، [[صرف]] و [[نحو]]، [[منطق]]، [[عروض]]، [[بیان]]، [[بدیع]]، [[حدیث]]، [[درایه الحدیث|درایه]]، [[رجال]]، [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول سطح متوسط]]، [[تاریخ]]، [[هیئت]]، [[حساب]] و [[ریاضیات]] را در کربلا به پایان رساند.<ref name=eslam>همان، ص ۵۵.</ref> پس از وفات پدرش در سال [[۱۳۱۹ (قمری)|۱۳۱۹]]، در ۲۱ شعبان [[۱۳۲۰ (قمری)|۱۳۲۰]]، رهسپار [[نجف]] شد.<ref>هبة‌الدین شهرستانی، سید محمدمهدی موسوی، ص ۷ و ۸.</ref> در نجف در مکتب اساتیدی چون [[محمدکاظم خراسانی|محمدکاظم آخوند خراسانی]]، [[سید کاظم یزدی]] و [[شریعت اصفهانی]] فیض برد<ref name=eslam></ref> و در شمار مجتهدان شیعه جای گرفت.

شهرستانی برای تبلیغ دین به [[هندوستان]] رفت تا بعد از دیدار با علمای آنجا و نشست‌ها و تشکیل انجمن مذهبی به [[ژاپن]] برود، ولی دیدار او با «سید جلال‌الدین موید الاسلام حسین کاشانی» مسیرش را عوض کرد.<ref name=ali></ref> او که نویسنده روزنامه «حبل المتین» بود، سفر به ژاپن را بی‌فایده می‌دانست. از این رو، سید هبة‌الدین به یمن رفت و از آنجا به [[حجاز]]، [[سوریه]]، [[لبنان]]، [[ایران]] سفر كرد و سپس به نجف بازگشت.<ref>هبة‌الدین شهرستانی، ص ۲۲.</ref> او می‌خواست که در هر سرزمینی، انجمن مذهبی تشکیل و آن را با انجمن مرکزی نجف پیوند دهد تا در مواقع حساس، این نیروها وارد عمل شده و از مرزهای اعتقادی و دین، پاسداری کنند.<ref>اسلام و هیئت، ص ۵۵.</ref>

در سال [[۱۳۳۹ (قمری)|۱۳۳۹۱۳۳۹‌]]‌ به عنوان وزیر معارف انتخاب شد، اما به علت اقداماتی كه در اصلاح نظام آموزشی عراق آن روز انجام داد،<ref>اسلام و هیئت، ص ۵۹ و ۶۰.</ref> مورد پسند حكومت وقت قرار نگرفت و در ذیحجه سال [[۱۳۴۰ (قمری)|۱۳۴۰]] از این منصب کناره گرفت.<ref>هبة‌الدین شهرستانی، ص ۱۹ و ۲۰.</ref> و به تحقیق و تالیف مشغول شد. سال [[۱۳۴۲ (قمری)|۱۳۴۲]] به دستور حکومت عراق و تاکید علمای وقت، ریاست دیوان‌عالی تمیز (کشور) را به عهده گرفت<ref name=zah>اسلام و هیئت، ص ۵۸.</ref> که به مجلس «تمیز جعفری» مشهور شد. تلاش در سازماندهی دادگاه‌های شرعی و پیوند آنها با دیوان عالی، گزینش داوران شایسته، تبیین احكام و تنظیم قوانین لازم در شیوه دادرسی بخشی از اقدامات فقیه بیدار سامرا در این مقام به شمار می‎رود.<ref name=zah></ref>

او چندین سال مبتلا به درد چشم بود و برای معالجه به سوریه رفت، اما درمان‌ها برایش فایده‌ای نداشت.<ref name=zahra></ref> در نهایت نابینا شد. بعد از آن، هر روز كتاب‌های مورد نیاز را برایش می‎خواندند و به عادت معمول مقاله یا كتاب می‎نوشت.<ref>ریحانة الادب، علی مدرس تبریزی، ج ۶، ص ۳۵۱.</ref>

شهرستانی در شب دوشنبه بیست و ششم شوال [[۱۳۸۶ (قمری)|۱۳۸۶]]<ref name=noqaba>نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ج ۴، ص ۱۴۱۶ و ۱۴۱۷.</ref> در سن ۸۵ سالگی درگذشت و در حرم [[موسی بن جعفر]] به خاك سپرده شد.<ref name=noqaba></ref>

[[رده:درگذشتگانفقهای ۱۳۸۶ (قمری)شیعه]]