ابن‌الشیخ: تفاوت میان نسخه‌ها

 

نام اصلی او محمد بود، ولی به اعتبار پدرش به ابن‌الشیخ معروف شد. در [[کربلا]] نزد پدر علم آموخت و پس از مرگ پدر شاگرد [[میرزا حبیب‌الله رشتی]] شد و پس از مرگ او به خواهش مریدان پدرش به هندوستان رفت و چهارده‌سال درآنجا بماند. برخود با ملت‌های گوناگون او را با سیاست استعماری غرب آشنا ساخت و به آزادی‌خواهی کشانید. با آغاز مشروطه به ایران بازگشت و با مشروطه‌خواهان همکاری کرد. پس از بمباران مجلس (۲ تیر ۱۲۸۷) و تسلط دوباره استبداد، به [[نجف]] رفت و علمای آن سامان از جمله دو مرجع بزرگ وقت [[محمدکاظم خراسانی]] و [[عبدالله مازندرانی]] را به مشروطه‌خواهی تشویق کرد. پس از سقوط [[محمدعلی شاه]] و بازگشایی [[مجلس شورای ملی]] به ایران بازگشت و از طرف دولت ملی به ریاست دیوان کشور منصوب شد. او پس از کناره‌گیری از مشاغل دولتی، در سال ۱۳۴۰ هجری قمری به قم رفت و در سال ۱۳۵۰ هجری قمری بر اثر سکته در همانجا درگذشت.<ref>قاسمی، ابوالفضل. ''خاندان آیت‌الله‌زاده مازندرانی''. مجله وحید، شماره ۲۴۴، ص۵۶</ref>

 

== منابع ==

{{پانویس}}

{{الگو:خاندان حائری مازندرانی}}

[[رده:درگذشتگان ۱۳۵۰ (قمری)]]