آندوئینگ (روانکاوی): تفاوت میان نسخه‌ها

▲از جمله مکانیسمهای دفاعی که فروید مطرح کرده است آندوئینگ است. (آندوئینگ در فارسی به باطل سازی، نادیده گرفتن، ابطال، خنثی سازی، و عمل زدایی ترجمه شده است). آندوئینگ نوعی "جادو" است که هم عواقب یک تجربه، و هم خود آن تجربه را محو می کند. در نتیجه، آنچه روی داده است، به طرز معجزه آمیزی، به چیزی تبدیل می¬شود که “هرگز روی نداده است”. اما آندوئینگ فقط حرکات عملی را در بر نمی گیرد. وقتی یک نفر می گوید "چند سال است مریض نشده-ام" یا "تا حالا خانۀ ما دزد نیامده است"، و بلافاصله به یک تخته چند ضربه می زند و/یا می گوید " بزنم به تخته "، در واقع می خواهد تفکری را که بیش از حد مطمئانه بوده است را آندو کند. او که ابتدا به سلامت خود غرّه شده است، بلافاصله به یاد می آورد که ممکن است مریض شود. گاهی فرد کاری انجام می دهد که به دیگران ضرر می رساند، کار آنها را زیاد می کند یا ناراحتشان می کند. او برای آندو کردن آن کارها، برای کمک به آن افراد تلاش مضاعف می کند یا به هر طریق دیگری می خواهد کارهای ناشایست خود را جبران کند. شوهری که با زنش دعوای مفصلی کرده است ناگهان او را غرق هدایا می کند. تاجری که کلاه برداری می کند اعانه¬های هنگفتی به موسسات خیریه می دهد. یا مادر خودخواهی که چند روز بچه اش را تنها گذاشته است برای او اسباب بازیهای گرانقیمت می خرد. یک مثال دیگر از آندوئینگ در بیماران جسمی دیده می شود، به این ترتیب که بیمار فکر می کند که با انجام دادن رفتارهای "درست" می تواند رویدادهایی را که در اثر رفتارهای "نادرست" روی داده اند محو کند. برای مثال، کسی که در نتیجۀ استعمال مواد مخدر با سرنگهای آلوده، به بیماری کشندۀ ایدز مبتلا شده است، تصمیم می گیرد از مصرف مواد مخدر دست بردارد، و شروع به ورزش و خوردن غذاهای سالم کند. توجه داشته باشید که همه این کارها در سطح ناهشیار انجام می شود. یعنی، این افراد از علت کارهای خود آگاه نیستند. اگر انگیزه و علت خرید هدیۀ گرانبها بعد از دعوای مفصل شب قبل مشخص بوده و فرد بداند که چرا این کار را کرده است، آن را از لحاظ تکینکی نمی توانیم آندوئینگ بنامیم. اما اگر فرد از احساس گناه، عذاب وجدان یا شرمندگی خود آگاه نباشد و در نتیجه، به طور خودآگاه یا هشیارانه نتواند بر تمایل خود به از بین بردن آن کنترل داشته باشد، آنگاه می توان از اصطلاح آندوئینگ استفاده کرد.