زبان سکایی باستان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: مرتب‌سازی رده‌ها؛ زیباسازی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''زبان سکایی باستان''' در معنی عام این اصطلاحات به گویش‌های ایرانی قبایل متعدد [[سکاها]] اطلاق می شود. '''[[سکاها]]''' از هزارهٔ اول پیش از میلاد[[مسیح]] تا هزارهٔ اول میلادی، منطقهٔ وسیعی را از کناره‌های [[دریای سیاه]] تا مرزهای [[چین]] در تصرف داشتند. این قبایل در نوشته‌های [[فارسی باستان]] -saka، در منابع [[یونانی]] skuthai نامیده شده‌اند. با این همه، در چنین معنای وسیعی، کلمهٔ سکا، در زمان و مکان، معنای بیش از حد مبهم و نامشخصی پیدا می‌کند به همین جهت زبان قبایل سکائی غربی را که در دورهٔ باستان در مناطق شمال [[دریای سیاه]] وجود داشته و اسم‌های خاص و نام‌های قبایل آن‌ها در نوشته‌های یونانی باقی مانده معمولاً sythian و sythique می‌نامند.
در کتیبه‌های [[فارسی باستان]] از چهاردسته قبایل سکائی زیر نام برده شده‌است : سکاهای تیزخود، سکاهای آن سوی سغد، سکاهای نوشندهٔ هوم، سکاهای آن سوی دریا .
==دسته بندی==
اکثر قریب به اتفاق دانشمندان موافقند که زبان‌های سکایی-سرمتی (و اوستیک) به زبان‌های ایرانی شرقی تعلق دارند.مانند زبان [[سغدی]] که زمانی گسترده بود اما اکنون منقرض شده است.فرضیه ایرانی بودن عمدتا بر کتیبه‌ای یونانی که در شمال دریای سیاه یافت شده بود و چند صد نام از زبان سرمتی در آن بود و نشان دهنده نزدیکی زیادش با زبان [[اوستیایی]] است ، استوار است. <ref>Compare L. Zgusta, Die griechischen Personennamen griechischer Städte der nördlichen Schwarzmeerküste [The Greek personal names of the Greek cities of the northern Black Sea coast], 1955.</ref>
==آثار سکایی باستان==
| |||