نیوه‌مانگ: تفاوت میان نسخه‌ها

 

'''وحشت سرگردانی'''

استاد مامو پیوسته با موجی از خیال یا «تجلی» رو به روست که به گونه‌ای فشرده و نمادین سرنوشت او و قومش را به یادش می‌آورند. ترجیع بند یا موتیف مرکزی این رؤیاها تابوتی است که روی زمین لخت سرگردان است. مامو که مرگ خود را نزدیک می‌بیند، بارها خود را خفته در تابوتی می‌بیند که زنی مرموز به دشواری آن را به دنبال خود می‌کشد.

 

 

ماموران مسلح با گروه نوازندگان چون مشتی جنایتکار برخورد می‌کنند. به آن‌ها توهین می‌کنند و سازهاشان را می‌شکنند. در جستجوی ماشین زن را می‌یابند، او را دستگیر می‌کنند و با خود می‌برند. با وجود این ضربه، مامو و فرزندانش خسته و دلشکسته به تلاش خود برای رفتن به کردستان [[عراق]] ادامه می‌دهند.

'''نزول فرشته'''

این فیلم هم مثل سایر فیلم‌های [[بهمن قبادی]] پایانی نمادین دارد و این بار غلیظ تر و افراطی تر. در مراحل پایانی سفر که مسافران در دشت‌های سرد و برف پوش مناطق مرزی [[ایران]] و [[عراق]] و [[ترکیه]] به سختی پیش می‌روند، زنی به معنای واقعی کلمه، از آسمان بر سر آنها نازل می‌شود و بر سقف اتوبوس فرود می‌آید. این زن طبعا تنها می‌تواند زنی باشد خیالی یا «اسطوره‌ای»، یا بنا به میراث ادبی [[صادق هدایت]] «زنی اثیری»، که این بار هدایت مسافران کرد را به عهده می‌گیرد.

زنی فرشته وش به نام «نیوه مانگ» (یا نیمه ماه) با صدایی مرموز چون وحی یا ندایی آسمانی. او به استاد مامو و فرزندان هنرمندش می‌گوید که اگر به او اعتماد کنند و به همراهش بروند، می‌تواند آن‌ها را به محل کنسرت برساند. شاید استعاره‌ای خیالی یا نمودی از فرشته‌ای موعود که مقدر است طبق افسانه‌ای مردمی به سرگردانی قوم پایان دهد.

از این پس مرز رؤیا و واقعیت، گذشته و آینده و نماد و اسطوره و همه چیزهای متعالی، به همراه شیرازه نه چندان محکم فیلم، به هم می‌ریزد.

در صحنه‌های پایانی فیلم مامو و فرزندان هنرمندش چون مشتی آوارگان غارت زده در کوه و کمر سرگردان مانده‌اند. در زمین‌های مرزی سه کشور [[ایران]] و [[عراق]] و [[ترکیه]] که کردها در هر سه آنها رگ و ریشه دارند، اما هیچ کدام به آن‌ها تعلق ندارد.

کابوس‌های خیالی مامو سرانجام تحقق می‌یابد، اما نه در عالم واقع، بلکه در هیأت کابوسی تیره‌تر: تابوت حامل او در مرزهای سه کشور کردنشین سرگردان است، و او سرانجام در آغوش مرگ لبخند می‌زند. کنایه به سرنوشت قومی سرگردان که برای مردن هم زمینی از آن خود ندارد.

فیلم «نیمهٔ ماه» در جشنواره‌های سینمایی بسیاری شرکت کرده و مورد ستایش قرار گرفته‌است.

== جوایز ==

* جایزهٔ بزرگ صدف طلایی (Golden Shell)، از پنجاه و چهارمین دورهٔ [[جشنواره بین‌المللی فیلم سن سباستین|جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم سن سباستین]]، [[اسپانیا]]، مهر ۱۳۸۵

* جایزهٔ برتر جشنوارهٔ اوراسیا، [[قزاقستان]]

* برندهٔ جایزهٔ فیلم منتخب تماشاگران جشنوارهٔ فیلم استانبول

== منابع ==

[http://www.sourehcinema.com/Title/Title.aspx?Id=138412140000 وب سایت سوره سینما]{{سخ}}

{{فیلم-خرد}}

== پیوند به بیرون ==

{{الگو:گلشیفته فراهانی}}

[[رده:فیلم‌ها در ایران]]

[[رده:فیلم‌های ۲۰۰۶ (میلادی)]]

[[رده:فیلم‌های کردی]]

[[رده:فیلم‌های گلشیفته فراهانی]]

[[ckb:نیوەمانگ]]

[[de:Half Moon (Film)]]