سید اسدالله خرقانی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات:مرتبسازی عنوانها+تمیزکاری (۲.۴) |
||
خط ۱۲:
|شهر درگذشت = تهران
|کشور درگذشت = ایران
|آرامگاه=
|نام همسر =
|فرزندان =
|خویشاوندان سرشناس =
|دین = اسلام
|مذهب =
|مناصب = رابط علمای نجف با مشروطه طلبان{{
|اساتید = آیتالله [[محمدکاظم خراسانی]]
|شاگردان =
|تالیفات = رساله اصلول عقاید
|وبگاه رسمی =
}}
'''سیداسدالله میرسلامی خارقانی موسوی''' (مشهور به سیداسدالله خرقانی) وی یکی از اولین منادیان اصلاحگری دینی و از کسانی است که طرح بازنگری در برخی از عقاید موروثی شیعهی امامی را مطرح کرد. همچنین یکی از تلاشگران سرشناس در راه بازگرداندن مجد و عظمت اسلام و مسلمین بود. کتاب «محو الموهوم و صحو المعلوم» از مهمترین و آخرین کتابهای اوست که تأثیر زیادی بر افکار علمای اصلاحگر و دعوتگران اصلاح و نوسازی بعد از خودش بر جای گذاشت.
== زندگینامه ==
سید اسدالله میرسلامی خرقانی، چهارم ذیالحجهی سال ۱۲۵۴هـ.ق در روستای «[[شیزند]]» در جنوب قزوین، واقع در شمال غرب ایران، متولد شد. و نسبش به ساداتی از آل میرسلام در روستای «[[خرقان]]» در شمال قزوین برمیگردد برمیگردد. چرا که پدرش سید زینالعابدین پسر سید اسماعیل پسر سید حسن خان از سلسلهی سادات معروفی از اهل
مرحوم خرقانی در سن پانزده سالگی برای تحصیلات دینی به شهر قزوین نقل مکان کرد. بعد از آنکه فقه و اصول را در محضر علمای آنجا آموخت حوالی سالهای ۱۲۷۵ یا ۱۲۷۶ه ق به تهران رفت و در آنجا نزد مرحوم [[میرزا ابوالحسن جلوه]] به یادگیری فلسفه پرداخت. و در اثنای این درس همچنین علوم روز و زبان فرانسه را که زبان فرهنگ غربی آن روزگار بود، یاد گرفت. در سال ۱۲۸۴ه ق همراه خانوادهاش به نجف اشرف مهاجرت کرد و در آنجا به مدت ۲۵ سال به تحصیل علوم دینی مشغول شد. و در میان روحانیون حوزه علمیه و طلاب نجف، احترام بسزایی داشت و از علوم جدید بهرهمند بود وی در خلال این سالها به درجه اجتهاد نایل شد. سپس به تهران بازگشت و به تدریس و تألیف مشغول شد.
خط ۳۲:
<blockquote>مرحوم علامه بزرگ و مجاهد سید اسدالله میرسلامی خارقانی، در زمره همان مردان نیرومند و هشیار عالم اسلام بود، تألیفات این مرد و مبارزههایی که در آن دوره اختناق و استبداد نموده و شاگردان با ایمان و محکی که تربیت کرده، مقام علمی و روح جهاد و هشیاریش را به خطرهای متوجه به عالم اسلام میشناساند.</blockquote><ref>[http://www.aqeedeh.com/view/writer/368/سید-اسد-الله-خرقانی-حجة-الاسلام-و-المسلمین/ وبگاه کتابخانه عقیده]</ref>
== فعالیت سیاسی ==
خرقانی زمانی از مبارزان جنبش مشروطه بود، وی در خلال جنبشهای مشروطهخواهی، نقش رابط میان مشروطهخواهان و علمای نجف را برعهده داشت. دو بعد شخصیتی او یعنی نقش بسیار مهم وی در انقلاب مشروطیت و نیز تعالیم قرآنگرایانه او، اثراتی در جامعه ایرانی داشته و دارد.
پس از مراجعت از نجف، مدتی وارد فعالیتهای اسلامی در عرصههای سیاسی و اجتماعی در ایران شد. در [[دوره سوم مجلس شورای ملی]] ، بهعنوان نماینده قزوین به کرسی نمایندگی مجلس راه یابد. با ادامه فعالیت سیاسی در دوره رضا خان و در جریان جمهوری خواهی، از دست وی کتک خورد و
پس از پایان یافتن آخرین تبعیدش به تهران برگشت و تصمیم گرفت که به کلی از مباحثه و تألیف و تدریس قرآن دست بکشد. پس از آن، بهجز با بعضی از فضلا و طلاب قرآن که نزد او علوم قرآنی میآموختند، جلسهای برگزار نکرد.
== اصلاحگری دینی ==
اصول دعوت خرقانی در این سالها را میتوان در کتاب وی بهنام «محوالموهوم و صحوالمعلوم» یافت:
*الوالامر که در قرآن ذکر شده مربوط به خلفای چهارگانهاست و پس از آنها تاکنون (زمان خرقانی) مصداقی نداشتهاست.
خط ۴۵:
* غیر قرآن هرچه از هرکه هست، مسکوتٌعنه بگذارند تاآنکه کلیه عقاید و اصول را از قرآن بیاموزند،
*«میزان صحیح و محکم برای تشخیص عوائد عرفی از اصل شرعی، سه امر است: اول قرآن مجید، دوم سنت متقنة بین فرق مختلفه مسلمین، سوم عملیات ذات اقدس رسالت در مدت بیستوسهسال.
== آثار ==
فهرست تألیفات وی از این قرار است:
*رساله رد نصاری (کشف الغوایة فی رد الهدایه) ،
*رساله اصلول عقاید،
سطر ۵۹ ⟵ ۵۸:
*کتاب قضا و شهادت اسلامی
*رساله نبوت خاصه و ابدیت اسلام و حماسه با ادیان
*رساله در متشابهات قرآن و حدیث من فسر القرآن ، و حماسه علمی و عملی بر تمام علمای نوع بشر از ادیان قدیمه و
*رساله حقوق اسلامی
*رساله در مفهوم و مصداق اولوالامر قرآنی که تا حال از مبتکرات آیات شریفهاست
*رساله
== پانویس ==
{{پانویس}}
== منابع ==
*{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =نبوی رضوی | نام =سیدمقداد | نام خانوادگی۲ = | نام۲ = | عنوان =تکیه گاه مشروطه طلبان در نجف | ژورنال =روزنامه شرق| مکان =تهران | ناشر = |
*وبگاه شیخ صدوق http://sadugh.ir/?page_id=112
*رسول جعفریان، سیداسدالله خرقانی روحانی نوگرای روزگار مشروطه و رضاشاه، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۲، ص۵۴، پاورقی ۱
|