حسین چاه‌کوتاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

قرارداد این مبادله در سال 1915۱۹۱۵ در چغادک بین ماژور تریور قائم مقام کنسولگری انگلستان و شیخ حسین خان چاه کوتاهی و زایر خضر خان بسته شد که در زیر قابل مشاهده است .:

[[پرونده:قرارداد 7 اوت 1915.jpg|بندانگشتی|وسط| صلحنامه و قرارداد 7مبادله فی ما بین سران تنگستان و اوتانگلیسی 1915.ها]]

در ۱۳۳۶ق در جریان بازگشایی جاده شیراز و طرح احداث [[راه‌آهن]] در منطقه، شیخ حسین‌خان و زایر خضر و شیخ محمد برازجانی، که از اهداف انگلیسیها در کشیدن راه‌آهن اطلاع داشتند، استقلال ایران را در خطر دیدند و در نامه‌ای از کنسولگری انگلیس خواستند تا پاسخ دهد که احداث راه‌آهن طبق معاهده با دولت ایران بوده‌است یا خیر و چون انگلیسیها پاسخی ندادند، مجاهدان به قصد نبرد با آنان در [[چغادک|چُغادک]] مستقر شدند ولی، بر اثر خیانت عده‌ای از همراهان خویش، ناچار به عقب‌نشینی شدند. انگلیسیهاانگلیسی ها پس از تصرف چغادک، چاه‌کوتاه را نیز تصرف کردند و شیخ حسین‌خان را، که به چاه‌کوتاه پناه برده بود، وادار به عقب‌نشینی کردند وی در ربیع الاول ۱۳۳۸ قمری ناچار به [[قلعه فاریاب]] در منطقه [[بوشکان|بلوک بوشکان]] پناهنده شد و جنگ و گریز با انگلیسی ها مشغول بود. انگلیسی‌ها، پس از تصرف چاه‌کوتاه، ضابطی آن را به شیخ‌عبداللّهشیخ‌عبدالله چاه‌کوتاهی، برادر شیخ‌حسین، سپردند.<ref>جنبش جنوب ایران با تکیه بر مردم تنگستان و دمکراتهای فارس، ص ۳۷۰.</ref>

از شیخ حسین‌خان هشت فرزند به جا ماند که دوتای آنها بنام عبدالحسین و شیخ خزعل در جنگ با نیروهای انگلیسی کشته شدند. دیگر فرزندان وی شیخ عبدالرسول خان، محمد خان، منصور خان، صالح، ناصر و دختری بنام خیرالنساء می‌باشد. حسین و سیروس چاه کوتاهیچاه‌کوتاهی (دو فرزند عبدالرسول خان) از نوه‌های سرشناس او می‌باشند.<ref>فارس و جنگ بین الملل، محمدحسین رُکن زاده آدمیت، صفحه ۴۷۵.</ref>

تصویر:نامه قائم مقام کنسولگری انگلیس به شیخ حسین خان چاه کوتاهی - اوت 1916.JPG| نامه قائم مقام کنسولگری انگلیس