زن در یهودیت: تفاوت میان نسخه‌ها

در عصر تلمودی، موقعیت زنان یهودی بسیار پست‌تر از مردان به شمار می‌رفت.زنان در مدارس دینی که [[ربی]]‌هاها اداره می‌کردند پذیرفته نمی‌شدند. رهبری و مقام‌های مذهبی در اختصاص مردان بود و زنان حق سفر نداشتند. دعاها و نمازها ویژه مردان بود و زنان نمی‌توانستند حد نصاب جماعت را تشکیل دهند. در معبد، زنان حق عبور فراتر از مرز دهلیزی مختص ایشان، نداشتند و ورود زنان به صحن داخلی با کیفر مرگ همراه بود. زنان در مراسم قربانی حق شرکت نداشتند، و دیدار آن هم مجاز شمرده نمی‌شد. نوشتن متون هلاخا، میدراش و متون عرفانی نیز به مردان اختصاص داشت.بر اساس، قوانین [[صنیوت]]، زنان نباید در حضور مردان سخن می‌گفتند و یا آواز می‌خواندند.<ref>شولحان عاروخ ۲۱:۲</ref> اگر زنی صدایش به قدری بلند بود که وقتی در خانه‌اش سخن می‌گفت، همسایگان قادر به شنیدن صدایش بودند، مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.<ref>تاریخ تمدن ج ۱۲ ص ۳۰</ref> بر اساس قانون [[ایحود]]، خلوت و اختلاط زنان و مردان ممنوع گردید و پرده [[مهیتزا]](محیصه) در [[کنیسه]]‌هاها کشیده شد که زنان را از مردان جدا می‌ساخت. از سوی دیگر، گواهی دادن زنان در دادگاه و قضاوت آن‌ها ممنوع بود.