منوآ: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''مینوآ''' فرزند و جانشین [[ایشپوعینی]] پیشوای قبایل اورارتو. وی در دوران حکومت [[آداد نراری سوم]] پادشاه آشور به مستعمرات آشور یعنی سرزمین [[ماننا]] یورش برد. لشکرکشی مینوا به ماننا در پایان قرن نهم پیش از میلاد صورت گرفت و تعداد این لشکر کشی‌ها کمتر از دو نبود. پیشوای اورارتو قلعه‌ای در خاک ماننا احداث یا احیا کرد و لوحی از وی در آنجا باقی است که حاکی از آن می‌باشد<ref>دژ [[مُشتا]]، [[تاش تپه]] کنونی نزدیک [[میاندوآب]]</ref>.

نخستین لشکرکشی اورارتو به ماننا در زمان حکومت مشترک ایشپوعینی و مینوا وقوع یافته بوده و مربوط است به سال‌های - ۸۲۰ تا ۸۱۰ پ. م. - لشکرکشی دوم را می‌باید به بعد از سال - ۸۰۶ پ. م. - <ref>آخرین لشکرکشی [[سمیرامیس]] علیه ماننا</ref> و حتا محتملا بعد از سال - ۸۰۲ پ. م. -<ref>زمان تنظیم نوشتهٔ [[آداد نراری سوم]] که از سلطهٔ آشور بر ماننا در آن سخن رفته</ref> مربوط دانست. در عین حال لشکرکشی‌های [[آشور]] علیه [[خوبوشکیه]] در جنوب [[دریاچه وان]] را که در سال - ۸۰۱ پ. م. - آغاز گردیده بوده باید همچون اقدام متقابلی علیه تهاجم اورارتوییان به جناح شرقی آشور دانست. بدین سبب و به ظن اقوی، سلطه و سیادت [[اورارتو]] در [[ماننا]] در تاریخ - ۸۰۲ و ۸۰۱ پ. م. - صورت گرفته بود.

سمیرامیس و پسرش آداد نراری سوم با مینوا پیشوای قبایل اورارتوییان دو بار در ماننا<ref>در سال‌های ۸۰۶ و ۸۰۷ پ. م.</ref> و پنج بار در جنوب [[دریاچه وان]] در خوبوشکیه<ref>در سال‌های ۸۰۱، ۷۹۸، ۷۹۱، ۷۸۵ و ۷۸۴ پ. م. </ref> و یک بار در درّهٔ علیای [[فرات]]<ref>در سال ۷۸۶ پ. م. </ref> پیکار کردند.

 

[[سلمنسر چهارم]] جانشین [[آداد نراری سوم]] نیز از سال - ۷۸۱ تا ۷۷۸ پ. م. - با اورارتو در جنگ بود، ولی کامیاب نگردید<ref>RLA, II</ref>. در آن زمان قبایل جنگجوی اورارتو برای [[آشور]] خطری جدّی بشمار می‌رفت<ref>رجوع شود به لوح دو زبانی [[کلیاشین]] مربوط بزمان جکومت مشترک مینوآ و ایشپوعینی - </ref>. حتا در پایان قرن نهم پ. م. اورارتوییان [[موساسیر]] را در بخش علیای [[زاب]] بزرگ در مرز آشور اشغال کردند و مستقیماً مرکز خاک [[آشور]] را مورد تهدید قرار دادند و در آغاز قرن هشتم وارد قسمت علیای رود [[فرات]] گشتند.

 

{{پانویس}}

 

 

* ای. م. دیاکونوف. ''[[تاریخ ماد]]''. فصل دوم.

 

{{آثار باستانی ایران-خرد}}