منصور روحانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''منصور روحانی قزوینی'''، متولد سال ۱۳۰۰ شمسی در تهران، سیاست‌مدار و مسئول ارشد در دولت‌های پیش از انقلاب بود. وی از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۶ (به مدت ۱۴ سال) هدایت دو وزارت‌خانهٔ ''آب و برق'' و ''کشاورزی و منابع طبیعی'' را بر عهده داشت. روحانی یکی از کسانی بود که پس از انقلاب به حکم خلخالی اعدام شد.

 

منصور روحاني تحصيلات دوره ابتدايي را در مدرسه انتصاريه تهران به سال 1313 به پايان برد. دوره اول و دوم متوسطه را در دبيرستان دارالفنون پشت سر گذاشت و در 1319 ديپلم علمي گرفت. وي براي ادامه تحصيل وارد دانشكده فني دانشگاه تهران شد و در رشته مهندسي راه و ساختمان درس خواند. از همان دوره دانشجويي مشغول كار شد. ابتدا به عنوان نقشه كش در بنگاه راه آهن دولتي ايران وابسته به وزارت راه استخدام شد (1321). در شهريور 1322 به اداره امور سيلوها رفت و يك سال به صورت روزمزد كار كرد. در 1323 پس از فارغ التحصيل شدن از دانشكده فني، دوره يك ساله خدمت زير پرچم را با عنوان افسر وظيفه دوره هجدهم دانشكده افسري، پشت سر گذاشت. يك سال بعد (1324) براي كار به آبادان رفت و در شركت نفت ايران و انگليس با سمت تصدي ساختمان تصفيه خانه آب شهر آبادان مشغول شد؛ اما بيشتر از 9 ماه آن جا نماند و به تهران بازگشت.

روحاني در سال 1325 برگ درخواست كار را در شهرداري تهران پر كرد و مدتي بعد در اداره لوله كشي تهران استخدام شد. سير ترقي او از همين زمان آغاز گشت. دوسال از كار او در اين اداره گذشته بود كه شوراي فرهنگي بريتانيا در سال 1327 آمادگي خود را براي پرداخت هزينه سفر مطالعاتي منصور روحاني و عزيزالله كهكشان در يونيورسيتي كالج دانشگاه لندن اعلام كرد. رييس اين شورا در آن زمان وي.ئي.بلومفيل V.E.Blomfiele بود. محمد خلعتبري شهردار وقت تهران از شوراي فرهنگي بريتانيا خواست تا دو مهندس ديگر يعني محمد ظهيري و تقي سرلك را هم براي اين سفر مطالعاتي بپذيرد، اما ظاهرا فقط روحاني و كهكشان در سال 1327 عازم انگلستان شدند. جزئيات مواد مطالعاتي اين دو تحت نظر سرالكساندر گيب و پروفسور كالينز بود.

نخستين گزارش ها از زد و بندهاي اقتصادي منصور روحاني زماني تهيه شد كه وي با محسن خواجه نوري نماينده مجلس شوراي ملي اختلاف پيدا كرد. در سال 1344 محسن خواجه نوري هنگام وساطت براي فروش زمين هاي اطراف سد لتيان با وزارت آب و برق و منصور روحاني اختلاف نظر پيدا كرد. جزئيات اين موضوع به درستي روشن نيست، اما رفع اختلاف، با امتيازهايي كه روحاني براي ورود به يك دستگاه توربين از يك شركت اتريشي به همسر محسن خواجه نوري داد، همراه بود.

«در اين معامله يكي از واسطه هاي خريد نيز همسر محسن خواجه نوري است كه با دكتر امير مكري سهامدار و نماينده يكي از شركت هاي اطريشي در تهران ارتباط دارد و قرار است توربين موردنظر توسط همين شركت اطريشي تهيه و به وزارت آب و برق فروخته شود و مهندس روحاني به همين علت و به منظور جلب رضايت محسن خواجه نوري با خريد توربين موردنظر از شركت مزبور موافقت كرده است.»

در مهرماه 1347 يك روزنامه نگار در ديدار با رييس بازرسي مجلس سنا خبرهايي از سوءاستفاده منصور روحاني به وي داد. خبرها چنين بود:

«وزير آب و برق در نزديكي كرج و قزوين [داراي] تعداد زيادي زمين شخصي مي باشد كه وسيله تراكتور و ساير لوازمات متعلق به وزارتخانه خود نسبت به تسطيح زمين هاي مذكور اقدام و اين عمل وي در حدود 80هزار تومان براي وزارت آب و برق هزينه دربرداشته است... در سازمان آب تهران نيز همواره سوءاستفاده هايي صورت مي گيرد و از طرف سازمان برنامه يك نفر به عنوان ذي حساب در سازمان آب تهران ماموريت دارد، ليكن از نظر اينكه شخص مزبور مانع سوءاستفاده آنان نگردد با وي تباني و در عوض همه ماهه به عنوان يكي از كارمندان سازمان آب تهران در ليست پاداش بگيران سازمان آب تهران منظور و از مبلغ 2000تومان به عنوان حق السكوت استفاده مي نمايد.»

 

== منابع ==