ناو هواپیمابر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸:
ناوهای هواپیمابر آمریکایی و [[ناو هواپیمابر شارل دوگل]] فرانسوی‌ها از یک [[نیروگاه هسته‌ای]] برای تامین انرژی مورد نیازشان استفاده می‌کنند که به آنها اجازه می‌دهد مدت‌ها دور از آشیانه بی نیاز از سوخت گیری بمانند اما بقیه ناوها از سوخت‌های متعارف استفاده می‌کنند.
 
ناو هواپیمابر یک [[جنگ‌افزار]] بسیار گران‌قیمت است که بهای آن گاه تا ۴٫۵ میلیارد دلار می‌رسد. از این رو در سال ۲۰۱۱ تنها ۲۱ ناو هواپیمابر در حال فعالیت هستند که از این تعداد ۱۱ ناو متعلق به [[ایالات متحده آمریکا]] است. هر دو کشور [[اسپانیا]] و [[ایتالیا]] هر کدام دارای دو فروند ناو هواپیمابر هستند و شش کشور [[روسیه]]، [[بریتانیا]]، [[فرانسه]]، [[هند]]، [[برزیل]]، [[تایلند]] هر کدام یک ناو هواپیمابر در اختیار دارند.
 
چین نیز در حال بازسازی و تکمیل یک ناو هواپیمابر سابق شوروی است و هند و بریتانیا نیز هر کدام دو ناو هواپیمابر دیگر را در دست ساخت و بازسازی دارند. آمریکا نیز علاوه بر ۱۱ ناو فعال خود، یک ناو ذخیره، و یک ناو در حال ساخت داشته و سفارش تولید دو ناو دیگر را هم داده‌است.
 
[[ژاپن]] (۲۰ ناو)، [[کانادا]] (۳ ناو)، استرالیا، (۳ ناو)، [[آرژانتین]] (۲ ناو) و [[هلند]] (۱ ناو)، هم در گذشته صاحب ناو هواپیمابر بودند.
 
سنگینترین ناوهای هواپیمابر دنیا ناوهای آمریکایی کلاس نیمیتز هستند که شامل ۱۰ ناو با وزنی بین ۱۰۰ تا ۱۰۴ هزار تن می‌شوند و بین‌ سال‌های ۱۹۷۵ تا ۲۰۰۹ وارد نیروی دریایی شده‌اند. سبک‌ترین ناو هواپیمابر فعال نیز ناو چاری ناروبت تایلند با ۱۱۴۰۰ تن و سنگینترین ناو هوپاپیمابرهواپیمابر غیرآمریکایی ناو دریادار کوزنتسف روس‌ها با ۵۵ هزار تن وزن است.
 
در اوایل سدهٔ ۲۱ ناوهای هواپیمابر در سرتاسر جهان گنجایش حمل ۱۲۵۰ هواپیما را داشتند.