تفسیر المیزان: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== مؤلف ==

[[سید محمدحسین طباطبایی]] فیلسوف، حکیم متأله و مفسر بزرگ قرآن در سال ۱۲۸۱ هـ. ش (۲۹ [[ذی‌القعده]] ۱۳۲۱ هـ. ق) در روستای شادگان از توابع [[تبریز]] به دنیا آمد.<ref>مهر تابان. سید محمد حسین حسینی طهرانی، ص ۲۵.</ref> در کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و همراه با برادر کوچکترش [[محمد حسن الهی طباطبایی]] در مکتب‌خانه به فراگیری علوم مقدماتی پرداخت. در سال ۱۳۰۴ برای تکمیل تحصیلات رهسپار [[نجف]] می‌شود و نزد علمای بزرگی همچون آیت‌الله محمدحسین غروی اصفهانی (مشهور به کمپانی)، آیت‌الله محمد حسین نائینی، آیت‌الله حجت کوه‌کمری، آیت‌الله حسین بادکوبه‌ای، ابوالقاسم خوانساری و آیت‌الله [[سید علی قاضی]] به تلمذ می‌پردازد<ref>[http://www.noormags.com/view/fa/articlepage/40145 درباره تفسیر المیزان]. [[بهاءالدین خرمشاهی]]، نشر دانش، آذر و دی ۱۳۶۰، شماره ۷. بازبینی شده در ۲۶ فوریه ۲۰۱۲.</ref> (به اذعان علامه طباطبایی، آیت‌الله قاضی بر روحیه و مشی وی در زندگی تأثیر بسیار عمیقی داشته‌است). پس از نیل به مقام اجتهاد، در سال ۱۳۱۴ به سبب اختلال در وضع معاش به زادگاه خویش، [[تبریز]] بازمی‌گردد و بعد از مدتی به سال ۱۳۲۵ عازم [[قم]] شده، در آن شهر رحل اقامت می‌افکند. علامه طباطبایی از این زمان تا پایان حیات خود، ضمن تدریس دروس [[فلسفه]] و [[تفسیر]] در حوزه علمیه قم، به کار نگارش تفسیر المیزان می‌پردازد و آن را پس از نزدیک به بیست سال تلاش، در لیلةالقدر ۲۳ رمضان سال ۱۳۵۰ هـ. ش به انجام می‌رساند. علامه طباطبایی به جهت احیای فلسفه و حکمت شیعی و آموزه‌های اصیل اسلامی نامبردار است. تلاش پروفسور [[هانری کوربن]] استاد دانشگاه [[سوربن]] [[فرانسه]] برای همنشینی و مباحثه با علامه طباطبایی، گواه شهرت علمی او در جهان آن روز است. وی در روز ۲۴ آبان‌ماه ۱۳۶۰ هـ. ش چشم از جهان فروبست و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه در قم به خاک سپرده شد. غیر از تفسیر المیزان، از دیگر آثار وی می‌توان به «[[اصول فلسفه و روش رئالیسم]]»، «[[بدایة الحکمة]]»، «[[نهایة الحکمة]]» و «[[شیعه در اسلام (کتاب)|شیعه در اسلام]]» اشاره کرد.