عباس علیزاده: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز روبات: اِعمال دستور خط فارسی و فرهنگ املایی |
||
خط ۶:
عليزاده بالاخره پس از تلاش‌هاي فراوان در سال 1996 اجازه حفاري در استان خوزستان را به دست آورد، اما از كمك همكاران آمريكايي‌اش برخوردار نبود. در سال 2001، پس از كوشش بسيار جواز حفاري در ايلام، در شمال خوزستان و در مرز عراق را به دست آورد كه مركز شكوفايي قديمي‌ترين تمدن داراي خط بوده است، و اين بار توانست گروهي را با خود از ايالات متحده به ايران بياورد.
اعضاي تيم با هزينه دانشگاه شيكاگو و بورسيه بنياد ملي علوم ايالات متحده شروع به كار كردند، اما خيلي زود دريافتند تحقيق در اين ناحيه غيرممكن است. عليزاده مي‌گويد: «عراقي‌ها پيش از ترك اين ناحيه در سرتاسر آن مين گذاشتند. كار در آنجا بسيار خطرناك و غيرممكن بود.» در عوض تيم عليزاده به خوزستان رفت و در آنجا با آثاري نادر از چادرنشينان باستان رو‌به‌رو شد. اكنون او و همكارانش در حال كار روي حفاري‌هاي اين منطقه‌اند.
عليزاده در عين حال كار سازمان‌دهي مجموعه سفالينه‌هاي موزه ايران باستان را پذيرفته است. كيسه‌هايي بزرگ از تكه سفال در زيرزميني مرطوب نگه‌داري مي‌شد و كاركنان موزه در شرف دور ريختن اين توده بي‌نظم و ترتيب بودند. اما عليزاده مانع اين كار شد، و امروز اين موزه مي‌تواند به داشتن مجموعه قابل‌توجهي از يك ميليون قطعه سفال به خود ببالد كه با تلاش عليزاده بر اساس نوع و منطقه، طبقه‌بندي شده و در زيرزميني كه با بودجه دولت بازسازي شده نگه‌داري مي‌شود. نيكلاس كوچوكوس، قوم‌شناس دانشگاه شيكاگو، كه به عليزاده در اين كار كمك كرده است مي‌گويد: «بسياري از سايت‌هايي كه اين سفال‌ها در آنها پيدا شده اكنون
پروژه بعدي عليزاده كمك به باستان‌شناسان هموطن خود در تحقيقي جامع در منطقه تخت‌جمشيد است كه يكي از غني‌ترين مناطق باستاني ايران به شمار مي‌رود
| |||